WSPARCIE OPIEKUŃCZE SENIORÓW ORAZ OSÓB O OGRANICZONEJ SAMODZIELNOŚCI 2015-2023.
Data publikacji: 01/02/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Demografia | Niepełnosprawność | Ochrona zdrowia | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport dotyczący wsparcia opiekuńczego seniorów oraz osób z ograniczoną samodzielnością w latach 2015-2023 przedstawia kluczowe działania rządu w tym zakresie. Wskazuje na wprowadzenie programów z Funduszu Solidarnościowego, takich jak opieka wytchnieniowa, asystent osobisty oraz centra opiekuńczo-mieszkalne. Mimo wzrostu liczby osób objętych wsparciem oraz rozszerzenia zasięgu terytorialnego, programy te wciąż nie osiągnęły powszechności, co podkreślają raporty NIK.
W dokumencie omówiono również ograniczenia istniejących rozwiązań, takie jak niewystarczający budżet programu „Opieka 75+” oraz brak adekwatnej dostępności usług w wielu społecznościach. Zauważono potrzebę przekształcenia usług działających w formule konkursowo-grantowej w bardziej trwałe i systemowe mechanizmy, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości wsparcia.
Rekomendacje zawarte w raporcie sugerują rozszerzenie programów opiekuńczych, obniżenie kryteriów wiekowych dla beneficjentów oraz korekty w systemie świadczeń dla osób wymagających wsparcia. Dokument podkreśla znaczenie monitorowania i ewaluacji strategii, aby zapewnić ich skuteczną realizację oraz dostosowanie do rzeczywistych potrzeb społecznych. Wprowadzenie ogólnokrajowych ram strategicznych ma na celu ułatwienie projektowania i wdrażania działań w obszarze polityki społecznej.
Wnioski
Wnioski
1. W latach 2015-2023 rząd Zjednoczonej Prawicy zmagał się z wieloma problemami w zakresie opieki, które były dziedziczone z wcześniejszych lat, co wskazuje na potrzebę systemowych reform oraz długofalowego planowania w obszarze wsparcia osób starszych i niepełnosprawnych.
2. Fragmentaryczność wprowadzanych rozwiązań oraz brak kompleksowego podejścia do reform opieki długoterminowej prowadziły do nieefektywności i niezaspokojenia rzeczywistych potrzeb interesariuszy, co podkreśla konieczność stworzenia spójnego i zintegrowanego systemu wsparcia.
3. Istnieje pilna potrzeba zwiększenia nakładów finansowych na usługi opiekuńcze, w tym wprowadzenia społecznego ubezpieczenia pielęgnacyjnego, aby sprostać rosnącym wymaganiom demograficznym i zapewnić odpowiednią jakość życia osobom starszym oraz ich opiekunom.
4. Wzmacnianie mechanizmów koordynacji i współpracy w obszarze opieki długoterminowej jest kluczowe dla efektywnego wsparcia osób wymagających pomocy, co może przyczynić się do lepszej organizacji usług oraz zminimalizowania problemów strukturalnych w systemie.
5. Niezbędne jest objęcie kompleksowym wsparciem opiekunów nieformalnych oraz rodzin osób starszych, co pozwoli na lepsze zaspokojenie ich potrzeb oraz poprawi jakość świadczonej opieki, a także przyczyni się do zmniejszenia obciążenia psychicznego i finansowego tych osób.
6. Wprowadzenie i rozwój programów teleopiekuńczych oraz asystencji osobistej powinno być priorytetem, aby dostosować usługi do zmieniających się potrzeb społecznych oraz umożliwić osobom starszym i niepełnosprawnym większą niezależność i komfort życia.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie społecznego ubezpieczenia pielęgnacyjnego, które umożliwiłoby solidarną i systemową alokację środków na zaspokajanie rosnących potrzeb opiekuńczych, co przyczyniłoby się do poprawy jakości wsparcia dla osób starszych oraz ich opiekunów.
2. Rozwój i popularyzacja rozwiązań teleopiekuńczych, które powinny być wzbogacone o dodatkowe elementy, takie jak usługi doradcze czy wsparcie psychologiczne, aby skuteczniej odpowiadały na potrzeby osób wymagających opieki.
3. Przekształcenie programów działających w formule konkursowo-grantowej w trwałe, systemowe mechanizmy, co pozwoli na zapewnienie ciągłości i stabilności usług asystencji osobistej oraz opieki wytchnieniowej.
4. Zwiększenie budżetu oraz rozszerzenie zasięgu programów takich jak „Opieka 75+”, aby objąć większą liczbę samorządów oraz obniżyć kryterium wiekowe dla odbiorców usług, co umożliwi wsparcie także młodszych osób w potrzebie.
5. Wzmocnienie mechanizmów koordynacji i współpracy pomiędzy instytucjami zajmującymi się opieką długoterminową, co pozwoli na lepsze zarządzanie zasobami oraz efektywniejsze wsparcie osób w codziennym funkcjonowaniu.
6. Przeprowadzenie kompleksowych korekt w istniejących systemach świadczeń dla osób uznanych za niezdolne do samodzielnej egzystencji, aby dostosować je do aktualnych potrzeb i realiów społecznych, co przyczyni się do poprawy jakości życia osób wymagających wsparcia.