REKLAMY ŻYWNOŚCI W TELEWIZYJNYCH PROGRAMACH I AUDYCJACH DLA DZIECI.
Data publikacji: 2024
Tematyka: Edukacja i Nauka | Media | Ochrona zdrowia | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument koncentruje się na reklamach żywności emitowanych w telewizyjnych programach skierowanych do dzieci poniżej 12. roku życia. Zawiera analizy dotyczące treści audycji, które są dostosowane do percepcji i zainteresowań dzieci, a także kryteriów kwalifikacji programów jako dziecięce. Wskazuje, że audycje dla dzieci powinny być wolne od stresujących sytuacji, a ich fabuła powinna promować pozytywne wzorce zachowania, często z elementami magicznymi i antropomorfizacją postaci.
Dokument podkreśla, że w polskim prawodawstwie pojęcia „dziecko” i „małoletni” są tożsame, obejmując osoby poniżej 18. roku życia. Analizowane są również wyniki monitoringu programów telewizyjnych, które ujawniają różnorodność ofert skierowanych do dzieci. Zauważono, że nadawcy publiczni oferują mniej audycji dla dzieci w porównaniu do innych stacji, takich jak Puls 2, która ma w swoim programie znaczący udział audycji dziecięcych.
Regulacje dotyczące reklam żywności mają na celu ochronę dzieci przed negatywnym wpływem treści reklamowych, promując zdrowe nawyki żywieniowe. Dokument wskazuje na potrzebę dalszej analizy i monitorowania treści, aby zapewnić odpowiednią ochronę najmłodszych widzów.
Wnioski
Wnioski
1. Definicja małoletniego: W polskim porządku prawnym, zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji (u.r.t.), pojęcie „małoletni” odnosi się do osób, które nie ukończyły 18. roku życia. Wszelkie interpretacje dotyczące tego terminu powinny być jednolite i nie mogą różnić się w zależności od kontekstu, co podkreśla znaczenie spójności w wykładni przepisów prawnych.
2. Kryteria oceny audycji dla dzieci: Ocena, czy dana audycja jest skierowana do dzieci, powinna opierać się na dwóch kryteriach: czasie emisji oraz treści programu. W przypadku audycji emitowanych po godzinie 20.00, należy uznać, że nie są one głównie skierowane do dzieci, co wpływa na ich klasyfikację.
3. Struktura widowni a charakter audycji: Istnieje tendencja wśród nadawców do klasyfikowania produkcji jako „kina familijnego”, co sugeruje, że charakter audycji powinien być oceniany na podstawie struktury widowni. Warto zauważyć, że wiele programów uznawanych za dziecięce przyciąga głównie dorosłych widzów, co może wpływać na ich klasyfikację i regulacje dotyczące reklam.
4. Reklama żywności w programach dla dzieci: Wprowadzenie kryteriów żywieniowych dla reklam emitowanych w programach dla dzieci ma na celu ochronę najmłodszych przed negatywnym wpływem niezdrowych produktów. Sygnatariusze porozumienia zobowiązali się do przestrzegania tych kryteriów, co wskazuje na rosnącą odpowiedzialność nadawców telewizyjnych w zakresie promowania zdrowego stylu życia.
5. Monitoring reklam: Kontynuacja monitoringu reklam żywności w programach dla dzieci, obejmująca różne okresy, wskazuje na potrzebę systematycznej analizy wpływu reklam na młodych widzów. Regularne badania pozwalają na ocenę skuteczności wprowadzonych regulacji oraz identyfikację obszarów wymagających dalszej interwencji.
6. Współpraca z instytucjami zdrowia: Akceptacja kryteriów żywieniowych przez Instytut Żywności i Żywienia oraz Ministerstwo Zdrowia podkreśla znaczenie współpracy między sektorem mediów a instytucjami odpowiedzialnymi za zdrowie publiczne. Taka współpraca jest kluczowa dla skutecznej ochrony dzieci przed negatywnymi skutkami reklamowania niezdrowych produktów.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wzmocnienie regulacji dotyczących reklam: Należy wprowadzić bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące reklamowania produktów żywnościowych w programach dla dzieci, szczególnie tych, które są wysokokaloryczne i niskoodżywcze. Regulacje powinny obejmować nie tylko ograniczenia czasowe, ale także kryteria dotyczące treści reklam, aby zminimalizować ich wpływ na młodych widzów.
2. Edukacja medialna dla dzieci i rodziców: Warto zainwestować w programy edukacyjne, które będą uczyć dzieci oraz ich rodziców, jak krytycznie oceniać treści reklamowe. Takie inicjatywy mogą pomóc w rozwijaniu umiejętności rozpoznawania manipulacji reklamowych oraz promować zdrowe nawyki żywieniowe.
3. Promowanie zdrowych wzorców w programach dla dzieci: Telewizje powinny dążyć do tworzenia i emitowania programów, które promują zdrowy styl życia oraz właściwe nawyki żywieniowe. Wprowadzenie postaci i narracji, które modelują zdrowe zachowania, może pozytywnie wpłynąć na młodych widzów.
4. Współpraca z ekspertami ds. żywienia: Nadawcy telewizyjni powinni współpracować z dietetykami i specjalistami ds. żywienia w celu opracowania kryteriów żywieniowych dla reklamowanych produktów. Taka współpraca zapewni, że promowane produkty będą zgodne z zaleceniami zdrowotnymi i nie będą miały negatywnego wpływu na rozwój dzieci.
5. Monitorowanie i ocena skuteczności regulacji: Należy wprowadzić systematyczne monitorowanie skuteczności wprowadzonych regulacji dotyczących reklam żywności w programach dla dzieci. Regularne raporty i analizy powinny być publikowane, aby ocenić wpływ tych regulacji na zdrowie dzieci oraz skuteczność działań podejmowanych przez nadawców.
6. Zwiększenie transparentności reklam: Reklamodawcy powinni być zobowiązani do jasnego oznaczania reklam w programach dla dzieci, aby młodzi widzowie i ich rodzice mogli łatwo rozpoznać, które treści są reklamami. Transparentność w komunikacji reklamowej pomoże w budowaniu zaufania i świadomości wśród odbiorców.