Gospodarcze, kulturowe i społeczne aspekty (mikro)przedsiębiorczości
Data publikacji: 06/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Cyfryzacja | Gospodarka i rynek pracy
Link źródłowy: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Opracowanie autorstwa Roberta Gwiazdowskiego analizuje różnorodne aspekty (mikro)przedsiębiorczości, podkreślając jej znaczenie w polskiej gospodarce. Wskazuje, że mikrofirmy, stanowiące 98% wszystkich przedsiębiorstw w Polsce, odgrywają kluczową rolę w wykorzystaniu kapitału rodzinnego oraz w zaspokajaniu potrzeb lokalnych społeczności. Autor krytycznie odnosi się do powszechnych zarzutów dotyczących niskiej produktywności mikrofirm, argumentując, że nie można porównywać ich efektywności z większymi przedsiębiorstwami, gdyż ich cele i struktura działalności są odmienne.
Gwiazdowski podkreśla, że mikroprzedsiębiorstwa często nie dążą do ekspansji, lecz koncentrują się na lokalnych rynkach i zaspokajaniu potrzeb swoich właścicieli oraz ich rodzin. W kontekście idei 15-minutowego miasta, autor zauważa, że to właśnie przedsiębiorcy będą tworzyć miejsca pracy, a nie wielkie państwowe firmy. Krytyka przedsiębiorczości, często motywowana ideologicznie, nie uwzględnia realiów funkcjonowania mikrofirm, które są istotnym elementem polskiej gospodarki. W końcu, Gwiazdowski wskazuje na potrzebę zmiany narracji dotyczącej mikroprzedsiębiorczości, aby lepiej odzwierciedlała jej wartość i znaczenie w społeczeństwie.
Wnioski
Wnioski
1. Istnieje fundamentalna różnica między mikroprzedsiębiorstwami a większymi podmiotami gospodarczymi, co wpływa na ich produktywność oraz zdolność do rozwoju. Mikrofirmy często borykają się z niską wartością dodaną na pracownika, co ogranicza ich potencjał wzrostu i innowacyjności.
2. Wzrost obciążeń finansowych i administracyjnych dla przedsiębiorców, szczególnie w kontekście zmian podatkowych wprowadzonych w 2022 roku, może prowadzić do destabilizacji lokalnych społeczności, zwłaszcza w mniejszych miejscowościach, gdzie mikroprzedsiębiorczość odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu tkanki społecznej.
3. W badaniach społecznych dominującym motywem podejmowania działalności gospodarczej jest dążenie do zapewnienia sobie utrzymania w obliczu niewystarczającej dostępności miejsc pracy. W miarę wzrostu zamożności społeczeństw, motywacja do zakładania firm w celu osiągania wysokich dochodów staje się mniej istotna.
4. Wspieranie przedsiębiorczości indukowanej, czyli stymulowanej przez czynniki zewnętrzne, wymaga zmiany narracji w przestrzeni publicznej oraz w badaniach naukowych. Należy odejść od dominującego przekonania, że przedsiębiorczość sama w sobie jest kluczem do rozwoju gospodarczego, a zamiast tego skupić się na zrozumieniu jej złożoności i różnorodności.
5. W kontekście polityki gospodarczej, konieczne jest wprowadzenie skutecznych programów wsparcia dla mikroprzedsiębiorstw, które uwzględniają ich specyfikę oraz wyzwania, z jakimi się borykają. Bezzwrotna pomoc finansowa oraz preferencyjne składki ZUS mogą stanowić istotne zachęty do rozpoczęcia działalności gospodarczej.
6. Negatywna narracja dotycząca mikroprzedsiębiorczości, oparta na emocjach i ideologicznych przesłankach, wymaga krytycznej analizy. Warto skupić się na faktach i danych, które pokazują, że mikrofirmy mogą być źródłem innowacji i rozwoju, a nie jedynie obciążeniem dla gospodarki.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie programów wsparcia finansowego dla nowych przedsiębiorców, takich jak bezzwrotne dotacje na rozpoczęcie działalności, które mogą znacząco zwiększyć zainteresowanie zakładaniem firm, zwłaszcza wśród osób z niższymi dochodami.
2. Zmiana polityki podatkowej w kierunku uproszczenia obciążeń administracyjnych dla mikroprzedsiębiorstw, co pozwoli na zwiększenie ich konkurencyjności oraz stabilności finansowej, a także zminimalizuje ryzyko ich upadku.
3. Promowanie edukacji przedsiębiorczej w szkołach i na uczelniach wyższych, aby młode pokolenia były lepiej przygotowane do podejmowania działalności gospodarczej, co przyczyni się do wzrostu innowacyjności i kreatywności w gospodarce.
4. Wspieranie inicjatyw lokalnych, które mają na celu rozwój mikroprzedsiębiorczości w mniejszych miejscowościach, poprzez organizację szkoleń, warsztatów oraz programów mentoringowych, co może przyczynić się do ożywienia lokalnych rynków pracy.
5. Zwiększenie dostępności informacji o możliwościach wsparcia dla przedsiębiorców, w tym programów rządowych i unijnych, co pozwoli na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów i ułatwi proces zakupu usług doradczych.
6. Wprowadzenie systemu monitorowania i oceny efektywności programów wsparcia dla przedsiębiorców, aby na bieżąco dostosowywać strategie i działania do zmieniających się potrzeb rynku oraz oczekiwań przedsiębiorców.