NOGA Z GAZU. Szanse i zagrożenia płynące z ewentualnego wdrożenia zaleceń Międzynarodowej Agencji Energetycznej w zakresie zmniejszenia zużycia ropy naftowej
Autor: Wise Europa
Data publikacji: 04/07/2024
Tematyka: Energetyka | Gospodarka i rynek pracy | Ochrona środowiska | Polityka
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport omawia wyzwania i możliwości związane z dekarbonizacją sektora transportu, koncentrując się na lokalnych uwarunkowaniach w kontekście międzynarodowych zaleceń. Wskazuje na rosnącą frustrację kierowców spowodowaną ograniczeniami prędkości, co może prowadzić do niebezpiecznych zachowań na drogach. Proponowane rozwiązania obejmują również promowanie pracy zdalnej, co może znacząco zmniejszyć zużycie ropy naftowej, zwłaszcza w rozwiniętych gospodarkach, gdzie dojazdy do pracy generują wysoką konsumpcję paliw. Wprowadzenie hubów pracy zdalnej oraz elastycznych regulacji prawnych w Polsce ma na celu ułatwienie tego procesu.
Dokument podkreśla również znaczenie rozwoju infrastruktury kolejowej, w tym kolei dużych prędkości, jako alternatywy dla podróży lotniczych, co może przynieść oszczędności w zużyciu ropy. Wskazuje na potrzebę reform w zakresie bezpieczeństwa na drogach oraz obniżenia prędkości na autostradach, co może przyczynić się do zmniejszenia zużycia paliw. Wreszcie, omawia elastyczność cenową transportu publicznego, sugerując, że obniżki cen biletów mogą przyciągnąć nowych pasażerów, ale ich wpływ na przychody może być ograniczony. Dokument wskazuje na konieczność dalszych działań w celu stworzenia sprzyjającego otoczenia dla zrównoważonego transportu.
Wnioski
Wnioski
1. Lokalne uwarunkowania w dekarbonizacji transportu: Wdrażanie międzynarodowych zaleceń dotyczących dekarbonizacji sektora transportu powinno uwzględniać specyfikę lokalnych warunków, aby uniknąć nieefektywnych rozwiązań. Argument o konieczności „spolonizowania” zaleceń nie powinien być wykorzystywany jako pretekst do unikania działań na rzecz zrównoważonego transportu.
2. Wyzwania związane z miękkimi i twardymi zaleceniami: Wdrożenie miękkich zaleceń, takich jak promowanie transportu publicznego czy ekojazdy, może napotkać na trudności związane z ich skutecznością oraz oporem społecznym. Z kolei twarde zalecenia, takie jak zakazy czy opodatkowanie, mogą wymagać silniejszej woli politycznej oraz mogą prowadzić do niezamierzonych konsekwencji, takich jak wzrost liczby pojazdów.
3. Rola pracy zdalnej w redukcji zużycia ropy: Upowszechnienie pracy zdalnej i hybrydowej może przyczynić się do zmniejszenia popytu na transport, co w efekcie wpłynie na redukcję zużycia ropy naftowej. Praca zdalna stwarza również szansę na zatrzymanie mieszkańców w mniejszych miejscowościach, co może przeciwdziałać ich demograficznej zapaści.
4. Finansowe wyzwania dla samorządów: Wprowadzenie obniżek cen biletów komunikacji miejskiej, mimo że teoretycznie może zwiększyć liczbę pasażerów, wiąże się z ryzykiem, że wpływy z nowych pasażerów nie pokryją kosztów związanych z obniżonymi przychodami. Samorządy muszą zatem starannie planować politykę cenową, aby uniknąć deficytów.
5. Bezpieczeństwo na drogach a zużycie paliw: Obniżenie dopuszczalnej prędkości na autostradach o co najmniej 10 km/h może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa na drogach oraz zmniejszenia zużycia ropy naftowej przez pojazdy konwencjonalne. Tego rodzaju reformy powinny być rozważane w kontekście szerszych działań na rzecz poprawy infrastruktury drogowej.
6. Brak systemu zachęt dla pracy zdalnej: Nowelizacja polskiego prawa pracy, która wprowadza regulacje dotyczące pracy zdalnej, nie zawiera systemu zachęt finansowych dla pracodawców. Wprowadzenie ulg podatkowych lub innych form wsparcia mogłoby przyspieszyć adaptację pracy zdalnej w Polsce, co w dłuższej perspektywie mogłoby przynieść korzyści zarówno pracownikom, jak i środowisku.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Promowanie transportu publicznego: Należy intensyfikować działania na rzecz rozwoju i modernizacji systemów transportu publicznego w miastach. Wprowadzenie atrakcyjnych rozwiązań, takich jak obniżenie cen biletów, zwiększenie częstotliwości kursów oraz poprawa komfortu podróży, może przyczynić się do wzrostu liczby pasażerów i zmniejszenia uzależnienia od samochodów osobowych.
2. Edukacja i kampanie informacyjne: W celu zmiany nawyków transportowych mieszkańców, konieczne jest prowadzenie kampanii edukacyjnych, które promują korzyści płynące z korzystania z transportu publicznego oraz aktywnego przemieszczania się. Informowanie o wpływie wyborów transportowych na środowisko oraz zdrowie publiczne może zwiększyć społeczną akceptację dla proponowanych rozwiązań.
3. Wspieranie mikromobilności: Władze lokalne powinny wspierać rozwój mikromobilności, takiej jak rowery i hulajnogi elektryczne, poprzez tworzenie odpowiedniej infrastruktury, w tym ścieżek rowerowych oraz stacji ładowania. Umożliwienie łatwego dostępu do tych środków transportu może przyczynić się do zmniejszenia ruchu samochodowego w miastach.
4. Zrównoważona urbanistyka: W planowaniu przestrzennym należy uwzględniać zasady zrównoważonego rozwoju, które promują mieszkanie w pobliżu miejsc pracy oraz dostęp do transportu publicznego. Tworzenie zintegrowanych przestrzeni miejskich, które sprzyjają pieszym i rowerzystom, może znacząco wpłynąć na zmniejszenie emisji z transportu.
5. Wdrażanie rozwiązań technologicznych: Należy inwestować w nowoczesne technologie, takie jak inteligentne systemy transportowe, które mogą optymalizować ruch drogowy oraz zwiększać efektywność transportu publicznego. Wykorzystanie danych do analizy wzorców podróży może pomóc w lepszym dostosowaniu oferty transportowej do potrzeb mieszkańców.
6. Zachęty do korzystania z pojazdów elektrycznych: Władze powinny wprowadzić programy zachęt finansowych dla osób decydujących się na zakup pojazdów elektrycznych, takie jak ulgi podatkowe czy dotacje. Rozwój infrastruktury ładowania oraz promocja pojazdów zeroemisyjnych mogą przyczynić się do zmniejszenia emisji spalin i poprawy jakości powietrza w miastach.