Wszystko jest wojną: Rosyjskie działania hybrydowe wobec państw Trójmorza
Autor: Instytut Nowej Europy
Data publikacji: 10/12/2024
Tematyka: Bezpieczeństwo i obronność | Polityka | Sprawy zagraniczne | Wojna na Ukrainie
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport „Wszystko jest wojną: Rosyjskie działania hybrydowe wobec państw Trójmorza” analizuje zagrożenia, jakie stwarzają rosyjskie działania hybrydowe w regionie. W szczególności koncentruje się na wykorzystaniu rosyjskich mniejszości narodowych w krajach takich jak Litwa, Łotwa i Estonia, co stanowi istotne wyzwanie dla ich porządku konstytucyjnego. Rosja, mając doświadczenie w destabilizacji innych państw, wykorzystuje te mniejszości do erodowania zaufania obywateli do instytucji państwowych, co prowadzi do osłabienia legitymacji rządów.
Raport wskazuje również na rolę mediów w szerzeniu prorosyjskiej propagandy, zwłaszcza w Bułgarii, gdzie niektóre portale są powiązane z oligarchami i mają interes w promowaniu pozytywnego wizerunku Rosji. W Austrii z kolei pojawiają się portale dezinformacyjne, które wykorzystują geotargeting do dotarcia do określonych grup odbiorców.
Zaleca się wprowadzenie działań prewencyjnych, takich jak monitorowanie mniejszości, ograniczenie paszportyzacji oraz kampanie informacyjne, które mogą pomóc w przeciwdziałaniu zagrożeniom hybrydowym. Kluczowe jest także wzmocnienie współpracy między Unią Europejską a NATO oraz rozwijanie strategii kontrwywiadowczych, aby skutecznie reagować na te wyzwania.
Wnioski
Wnioski
1. Rosyjskie działania hybrydowe w regionie Trójmorza przybierają różnorodne formy, w tym dezinformację, cyberataki oraz operacje wywiadowcze, co wskazuje na złożoność i wieloaspektowość strategii Kremla w destabilizowaniu państw sąsiednich oraz wpływaniu na ich politykę wewnętrzną.
2. Wzrost liczby publikacji wspierających prorosyjskie narracje w mediach krajowych, szczególnie w kontekście konfliktu na Ukrainie, świadczy o skuteczności rosyjskiej propagandy w kształtowaniu opinii publicznej oraz manipulowaniu percepcją społeczną w krajach Trójmorza.
3. Dezinformacja, szczególnie w okresach wyborczych, ma znaczący wpływ na procesy demokratyczne w regionie, co podkreśla potrzebę wzmocnienia mechanizmów ochrony przed manipulacjami informacyjnymi oraz edukacji obywateli w zakresie krytycznego myślenia i rozpoznawania fałszywych informacji.
4. Rosyjskie operacje cybernetyczne, w tym ataki DDoS oraz kampanie złośliwego oprogramowania, stanowią poważne zagrożenie dla infrastruktury krytycznej państw Trójmorza, co wymaga zwiększenia inwestycji w bezpieczeństwo cyfrowe oraz współpracy międzynarodowej w zakresie reagowania na incydenty.
5. Wzmożona aktywność prorosyjskich grup i hakerów w regionie wskazuje na rosnące ryzyko dla stabilności politycznej i społecznej, co może prowadzić do eskalacji napięć oraz konfliktów wewnętrznych, a także podważać zaufanie obywateli do instytucji państwowych.
6. Działania Rosji w Trójmorzu są częścią szerszej strategii mającej na celu osłabienie jedności NATO i UE, co podkreśla konieczność zacieśnienia współpracy między państwami członkowskimi oraz rozwijania wspólnych strategii obronnych i przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wzmocnienie współpracy między instytucjami państwowymi a organizacjami pozarządowymi w zakresie monitorowania i przeciwdziałania dezinformacji. Należy stworzyć platformy wymiany informacji oraz wspólne programy edukacyjne, które umożliwią szybszą identyfikację i reakcję na zagrożenia związane z dezinformacją.
2. Rozwój kampanii informacyjnych skierowanych do społeczeństwa, mających na celu zwiększenie świadomości obywateli na temat zagrożeń hybrydowych. Edukacja w zakresie krytycznego myślenia oraz umiejętności weryfikacji informacji powinna być priorytetem, aby obywatele mogli skutecznie rozpoznawać i reagować na dezinformację.
3. Zwiększenie inwestycji w cyberbezpieczeństwo, w tym w rozwój technologii detekcji i neutralizacji cyberataków. Współpraca z międzynarodowymi organizacjami oraz sektorem prywatnym w celu wymiany najlepszych praktyk i technologii powinna być kluczowym elementem strategii obronnej.
4. Opracowanie i wdrożenie strategii ograniczania dostępu do infrastruktury krytycznej dla podmiotów zewnętrznych, które mogą stanowić zagrożenie. Należy promować standardy bezpieczeństwa oraz przeprowadzać regularne audyty w celu identyfikacji potencjalnych luk w zabezpieczeniach.
5. Wzmocnienie działań kontrwywiadowczych na poziomie unijnym, aby skuteczniej identyfikować i neutralizować zagrożenia hybrydowe. Współpraca między państwami członkowskimi w zakresie wymiany informacji wywiadowczych oraz wspólnych operacji powinna być intensyfikowana.
6. Promowanie dialogu i współpracy między Unią Europejską a NATO w celu stworzenia spójnej strategii przeciwdziałania zagrożeniom hybrydowym. Ustalenie wspólnych celów i działań w ramach obu organizacji może znacząco zwiększyć efektywność odpowiedzi na działania destabilizacyjne.