Wspólna Polityka Rolna w Polsce – bilans 20-lecia członkostwa w UE i wyzwania na kolejne lata.
Data publikacji: 04/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Polityka | Rolnictwo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument omawia Wspólną Politykę Rolną w Polsce, analizując jej wpływ po 20 latach członkostwa w Unii Europejskiej oraz wyzwania, które stoją przed sektorem rolnym. Kluczowe zagadnienia obejmują bezpieczeństwo żywności, zrównoważone stosowanie pestycydów, ograniczenia w stosowaniu antybiotyków oraz regulacje dotyczące emisji gazów cieplarnianych. Wskazuje się na potrzebę nowego modelu gospodarowania gruntami, który ułatwi dostęp do ziemi, zwłaszcza dla młodych rolników, oraz na konieczność rewizji przepisów zniechęcających do dzierżawy.
Podkreślono znaczenie współpracy między producentami oraz rozwój usług wspólnych w rolnictwie. W kontekście zmian klimatycznych, dokument odnosi się do Europejskiego Zielonego Ładu i strategii „Od Pola do Stołu”, które mogą wpłynąć na konkurencyjność polskich gospodarstw. Wskazano na potrzebę dialogu z rolnikami w celu zrozumienia skutków nowych regulacji oraz sprawiedliwego podziału kosztów transformacji.
Zwrócono uwagę na znaczenie rozwoju obszarów wiejskich, budowy kapitału ludzkiego i społecznego oraz poprawy kompetencji cyfrowych jako kluczowych wyzwań cywilizacyjnych. Dokument podkreśla, że strategiczna reorientacja polityki rolnej jest niezbędna dla utrzymania konkurencyjności i dostępu do finansowania w przyszłości.
Wnioski
Wnioski
1. Wspólna Polityka Rolna (WPR) w Polsce wymaga integracji z innymi politykami unijnymi, takimi jak polityka energetyczna, klimatyczna i środowiskowa, aby skutecznie odpowiadać na wyzwania związane z zrównoważonym rozwojem oraz gospodarką cyrkulacyjną.
2. Istnieje pilna potrzeba wprowadzenia mechanizmów stabilizacji dochodów rolników, które mogłyby zrekompensować straty wynikające z fluktuacji cen na rynkach globalnych oraz nieprzewidzianych zdarzeń pogodowych, co wymaga jednak wprowadzenia systemu rachunkowości w gospodarstwach rolnych.
3. Polscy rolnicy muszą dostosować się do rosnących wymagań regulacyjnych związanych z ochroną środowiska, co może wpłynąć na ich konkurencyjność w łańcuchu dostaw. Właściwe przygotowanie i strategia mogą umożliwić im korzystanie z atrakcyjnych możliwości finansowania.
4. Wspieranie rozwoju obszarów wiejskich powinno obejmować nie tylko aspekty ekonomiczne, ale także budowę kapitału ludzkiego i społecznego, co jest kluczowe dla poprawy jakości życia na terenach wiejskich oraz zwiększenia ich atrakcyjności.
5. Wzrost znaczenia raportowania dotyczącego wpływu na środowisko w sektorze rolnym, w kontekście strategii ESG, wymaga od rolników aktywnego włączenia się w procesy „zielonej transformacji”, co może przynieść korzyści zarówno dla środowiska, jak i dla ich działalności gospodarczej.
6. Niezbędne jest zintensyfikowanie współpracy między obszarami wiejskimi a miejskimi, co pozwoli na lepsze wykorzystanie lokalnych zasobów i potencjału, a także przyczyni się do zrównoważonego rozwoju gospodarczego wsi.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie zrównoważonych praktyk rolniczych: Należy promować i wspierać rolników w implementacji zrównoważonych metod produkcji, takich jak rolnictwo regeneracyjne i węglowe, które przyczyniają się do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz poprawy dobrostanu zwierząt. W tym celu warto stworzyć programy edukacyjne oraz dotacje na innowacyjne technologie.
2. Zwiększenie dostępu do finansowania: Polscy rolnicy powinni mieć ułatwiony dostęp do atrakcyjnych form finansowania, które umożliwią im adaptację do wymogów zielonej transformacji. Warto rozważyć stworzenie specjalnych funduszy inwestycyjnych, które będą wspierały projekty związane z ekologicznymi innowacjami w rolnictwie.
3. Wzmocnienie współpracy w łańcuchu dostaw: Należy zintensyfikować współpracę pomiędzy producentami, przetwórcami i dystrybutorami, aby stworzyć efektywny i zrównoważony łańcuch dostaw. Wspieranie organizacji producentów oraz spółdzielni może przyczynić się do lepszej koordynacji działań i wymiany wiedzy.
4. Edukacja i rozwój kapitału ludzkiego: Kluczowe jest inwestowanie w edukację rolników oraz pracowników sektora rolnego, aby zwiększyć ich kompetencje cyfrowe i umiejętności zarządzania. Programy szkoleniowe powinny być dostosowane do aktualnych wyzwań, takich jak zmiany klimatyczne i nowe technologie.
5. Ochrona i rozwój obszarów wiejskich: Należy skupić się na poprawie jakości życia na obszarach wiejskich poprzez inwestycje w infrastrukturę, usługi publiczne oraz rozwój lokalnych inicjatyw. Wspieranie lokalnych projektów może przyczynić się do wzrostu kapitału społecznego i zaufania w społecznościach wiejskich.
6. Monitorowanie i ocena polityki rolnej: Wprowadzenie systematycznego monitorowania i oceny skutków wdrażanych polityk rolnych jest niezbędne do ich efektywnego dostosowywania. Regularne analizy powinny uwzględniać opinie interesariuszy oraz zmieniające się warunki rynkowe i środowiskowe, co pozwoli na elastyczne reagowanie na nowe wyzwania.