Sieć do zmiany 2.0. Jak zreformować krajowe sieci energetyczne
Autor: Fundacja Przyjazny Kraj | Polityka Insight
Data publikacji: 19/11/2024
Tematyka: Energetyka | Infrastruktura | Ochrona środowiska | Polityka
Link źródłowy: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport „Sieć do zmiany 2.0. Jak zreformować krajowe sieci energetyczne” autorstwa Polityki Insight i Fundacji Przyjazny Kraj analizuje aktualny stan polskiego systemu energetycznego, który przechodzi gruntowną modernizację w kontekście dekarbonizacji i rozproszenia źródeł energii. Od pierwszej edycji raportu w 2019 roku, infrastruktura przesyłowa i dystrybucyjna wymaga dostosowania do nowych warunków. Mimo postępów, sektor stoi przed wieloma wyzwaniami, takimi jak starzejące się sieci, ograniczenia związane z odnawialnymi źródłami energii (OZE) oraz problemy z dostępnością fachowców i materiałów budowlanych.
Wzrost produkcji energii z OZE prowadzi do sytuacji nadpodaży, co skutkuje koniecznością ograniczania produkcji (curtailment) w okresach niskiego zapotrzebowania. Raport wskazuje na potrzebę inwestycji w infrastrukturę oraz rozwój inteligentnych liczników, które mogą poprawić efektywność systemu. Wskazano również na problemy z dostępnością wykonawców i długimi terminami dostaw urządzeń, co może opóźnić realizację planowanych projektów.
Rekomendacje zawarte w raporcie podkreślają konieczność poszukiwania funduszy na modernizację sieci oraz zwiększenia kompetencji w sektorze, aby sprostać rosnącym wymaganiom energetycznym i technologicznym.
Wnioski
Wnioski
1. Polski system energetyczny przeszedł znaczącą transformację, w której moc odnawialnych źródeł energii wzrosła czterokrotnie, co wskazuje na rosnące zainteresowanie i inwestycje w sektorze OZE. Jednakże, istnieją poważne ograniczenia infrastrukturalne, które utrudniają dalszy rozwój i integrację tych źródeł z istniejącą siecią.
2. Wzrost liczby prosumentów, którzy przyłączyli się do sieci, wskazuje na rosnącą decentralizację produkcji energii. To zjawisko wymaga przemyślenia dotychczasowych modeli dystrybucji energii, które były projektowane z myślą o centralnych elektrowniach, a nie o rozproszonych źródłach.
3. Wzmożona liczba wniosków o przyłączenie nowych źródeł do sieci, w tym nie zawsze realnych projektów, prowadzi do przeciążenia operatorów systemu. Czas oczekiwania na decyzje o przyłączeniu wynoszący średnio 220 dni wskazuje na potrzebę uproszczenia i przyspieszenia procedur administracyjnych.
4. W kontekście dekarbonizacji sektora energetycznego, konieczne jest dalsze inwestowanie w modernizację infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej, aby zapewnić bezpieczeństwo zasilania oraz zminimalizować wzrost cen energii dla odbiorców.
5. Wzrost znaczenia inteligentnych liczników i cyfryzacji sieci energetycznych jest kluczowy dla efektywnego zarządzania energią oraz integracji odnawialnych źródeł. Wdrożenie nowoczesnych technologii pozwoli na lepsze monitorowanie i optymalizację przepływów energii.
6. W obliczu rosnących wyzwań związanych z transformacją energetyczną, istnieje pilna potrzeba kształcenia i pozyskiwania fachowców w dziedzinie energetyki, aby sprostać wymaganiom nowoczesnego rynku oraz zapewnić odpowiednie wsparcie dla rozwoju sektora.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Dokończenie cyfryzacji sieci energetycznych: Należy przyspieszyć proces cyfryzacji infrastruktury energetycznej, co pozwoli na lepsze zarządzanie danymi oraz optymalizację przepływu energii. Wdrożenie inteligentnych liczników i systemów zarządzania siecią umożliwi monitorowanie w czasie rzeczywistym oraz szybsze reagowanie na awarie.
2. Rozwój inteligentnych sieci: Wskazane jest inwestowanie w rozwój inteligentnych sieci (smart grids), które będą w stanie integrować różnorodne źródła energii, w tym odnawialne źródła energii (OZE). Tego rodzaju sieci powinny być projektowane z myślą o elastyczności i zdolności do adaptacji do zmieniających się warunków rynkowych oraz potrzeb konsumentów.
3. Wsparcie dla decentralizacji sektora energetycznego: Operatorzy sieci powinni przygotować się na stopniową decentralizację sektora energetycznego, co wiąże się z rosnącą rolą prosumentów. Niezbędne jest stworzenie regulacji, które umożliwią łatwiejsze przyłączenie małych źródeł energii do sieci oraz promowanie lokalnych inicjatyw energetycznych.
4. Zwiększenie inwestycji w infrastrukturę przesyłową: Konieczne jest zwiększenie nakładów na modernizację i rozbudowę infrastruktury przesyłowej, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na energię oraz zminimalizować straty przesyłowe. Inwestycje te powinny być ukierunkowane na poprawę efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa dostaw.
5. Edukacja i rozwój kadr w sektorze energetycznym: Należy zainwestować w programy edukacyjne i szkoleniowe, które przygotują specjalistów do pracy w nowoczesnym sektorze energetycznym. Wzrost liczby wykwalifikowanych pracowników jest kluczowy dla realizacji ambitnych celów transformacji energetycznej oraz wdrażania innowacyjnych technologii.
6. Wspieranie innowacji w technologii OZE: Rekomenduje się stworzenie programów wsparcia dla badań i rozwoju technologii odnawialnych źródeł energii. Inwestycje w innowacyjne rozwiązania mogą przyczynić się do zwiększenia efektywności OZE oraz obniżenia kosztów ich wdrażania, co jest kluczowe dla dalszego rozwoju sektora.