Sędziowie pod presją – raport o metodach szykanowania przez władzę niezależnych sędziów.
Autor: Iustitia
Data publikacji: 24/01/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Polityka | Prawo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport „Sędziowie pod presją” dokumentuje metody szykanowania sędziów w Polsce, koncentrując się na działaniach rzecznika dyscyplinarnego oraz przypadkach sędziów, którzy stali się obiektami postępowań dyscyplinarnych. Wskazuje na rosnące napięcia między niezależnością sądownictwa a ingerencją władzy wykonawczej. W raporcie przedstawiono wypowiedzi sędziów, takich jak Piotr Gąciarek, Marek Celej i Małgorzata Kluziak, którzy krytycznie oceniają zmiany w systemie wymiaru sprawiedliwości. Sędzia Monika Frąckowiak, po publicznej krytyce wiceministra sprawiedliwości, również znalazła się pod obserwacją rzecznika dyscyplinarnego.
Raport zwraca uwagę na przypadki, w których sędziowie zostali wezwani do złożenia pisemnych oświadczeń w związku z ich publicznymi wypowiedziami, co budzi obawy o wolność słowa i niezależność sądów. Sędzia Arkadiusz Krupa został oskarżony o naruszenie godności urzędu po przeprowadzeniu symulacji rozprawy na festiwalu, co miało na celu edukację uczestników. Dokument podkreśla, że działania te mogą stanowić podstawę do postępowań dyscyplinarnych, co w kontekście europejskim rodzi pytania o stan praworządności w Polsce. Raport jest istotnym głosem w debacie o niezależności sądownictwa i ochronie sędziów przed presją polityczną.
Wnioski
Wnioski
1. Wprowadzenie systemu dyscyplinarnego w polskim sądownictwie w 2017 roku miało na celu podporządkowanie sędziów woli politycznej, co prowadzi do naruszenia zasady niezależności sądów i sędziów, fundamentalnej dla praworządności.
2. Rzecznicy dyscyplinarni, tacy jak Piotr Schab i jego zastępcy, systematycznie podejmują działania przeciwko sędziom, którzy wyrażają sprzeciw wobec niekonstytucyjnych zmian w wymiarze sprawiedliwości, co wskazuje na polityczne motywacje ich działań.
3. Postępowania dyscyplinarne są często wszczynane na podstawie niejasnych lub nieuzasadnionych zarzutów, takich jak „eksces orzeczniczy”, co może prowadzić do zastraszenia sędziów i ograniczenia ich swobody orzeczniczej.
4. Działania rzecznika dyscyplinarnego, takie jak „trałowanie referatu”, mają na celu znalezienie podstaw do postawienia zarzutów, co wskazuje na systematyczne poszukiwanie pretekstów do represji wobec sędziów.
5. Sędziowie, którzy domagają się przestrzegania zasad praworządności, są narażeni na różnorodne formy represji, w tym likwidację wydziałów, zmianę zakresu czynności oraz inne działania mające na celu osłabienie ich pozycji zawodowej.
6. Wzrost liczby postępowań dyscyplinarnych oraz ich charakter wskazuje na kryzys zaufania do instytucji sądowych w Polsce, co może prowadzić do erozji społecznej akceptacji dla wymiaru sprawiedliwości i jego niezależności.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie niezależnych mechanizmów monitorowania postępowań dyscyplinarnych wobec sędziów, które zapewnią transparentność i obiektywność w ocenie działań rzecznika dyscyplinarnego. Niezależne organy powinny mieć możliwość analizy przypadków oraz wydawania opinii na temat zasadności wszczynania postępowań.
2. Zmiana przepisów dotyczących odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów, aby ograniczyć możliwość nadużywania tych przepisów w celach politycznych. Należy wprowadzić jasne kryteria i procedury, które będą chronić sędziów przed nieuzasadnionymi oskarżeniami oraz szykanami.
3. Organizacja szkoleń i warsztatów dla sędziów, które będą dotyczyć ochrony niezależności sądownictwa oraz metod radzenia sobie z presją ze strony władz. Takie działania mogą wzmocnić poczucie wspólnoty wśród sędziów oraz zwiększyć ich odporność na niekorzystne wpływy.
4. Promowanie kultury otwartości i dialogu w środowisku sędziowskim, aby sędziowie czuli się bezpiecznie dzieląc się swoimi doświadczeniami i obawami. Wspieranie inicjatyw, które umożliwiają wymianę informacji i najlepszych praktyk, może przyczynić się do budowania silniejszej wspólnoty sędziowskiej.
5. Wzmocnienie współpracy z organizacjami międzynarodowymi oraz instytucjami zajmującymi się ochroną praw człowieka, aby uzyskać wsparcie w obronie niezależności sądownictwa. Udział w międzynarodowych programach i projektach może pomóc w wymianie doświadczeń oraz wprowadzeniu najlepszych praktyk w zakresie ochrony sędziów.
6. Zainicjowanie kampanii informacyjnej mającej na celu zwiększenie świadomości społecznej na temat roli sędziów w systemie sprawiedliwości oraz zagrożeń, z jakimi się borykają. Edukacja społeczeństwa w tym zakresie może przyczynić się do większego wsparcia dla niezależnych sędziów oraz wzmocnienia zaufania do wymiaru sprawiedliwości.