PRZYGOTOWANIE DO DZIAŁAŃ SPECJALISTYCZNYCH GRUP RATOWNICZYCH PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ
Autor: Najwyższa Izba Kontroli
Data publikacji: 17/06/2025
Tematyka: Administracja publiczna | Bezpieczeństwo i obronność | Infrastruktura | Ochrona zdrowia | Polityka | Samorząd terytorialny
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport przedstawia szczegółowe informacje dotyczące wyposażenia indywidualnego ratowników Specjalistycznych Grup Ratowniczych (SGR) oraz ich gotowości operacyjnej w różnych województwach Polski w latach 2023-2024. W sekcji dotyczącej wyposażenia wymieniono kluczowe elementy, takie jak kaski, latarki, kombinezony robocze, odzież termoaktywną, obuwie specjalne oraz akcesoria ochronne, które są niezbędne do skutecznego działania ratowników w trudnych warunkach.
Dane dotyczące gotowości operacyjnej SGR wskazują na liczbę dni, w których jednostki były w pełni operacyjne oraz te, które funkcjonowały poniżej nominalnej gotowości. W szczególności, raport zawiera statystyki dla poszczególnych województw, ukazując różnice w efektywności operacyjnej. Na przykład, w województwie dolnośląskim odnotowano 78,7% dni z nominalną gotowością, podczas gdy w zachodniopomorskim wskaźnik ten wyniósł 77,7%.
Dokument podkreśla znaczenie odpowiedniego wyposażenia oraz stałej gotowości operacyjnej dla skuteczności działań ratowniczych, co jest kluczowe w kontekście ochrony życia i zdrowia obywateli. Analiza ta stanowi cenne źródło informacji dla instytucji zajmujących się bezpieczeństwem publicznym oraz planowaniem operacyjnym.
Wnioski
Wnioski
1. Wysoka gotowość operacyjna jednostek ratowniczych w większości województw wskazuje na efektywne zarządzanie zasobami i odpowiednie przygotowanie do działań w sytuacjach kryzysowych. Szczególnie wyróżniają się województwa z ponad 90% dniami gotowości operacyjnej, co świadczy o ich stabilności i efektywności operacyjnej.
2. Zauważalna liczba dni funkcjonowania poniżej nominalnej gotowości w niektórych województwach, takich jak Dolnośląskie i Kujawsko-pomorskie, sugeruje potrzebę analizy przyczyn tych niedoborów. Może to wskazywać na konieczność zwiększenia wsparcia logistycznego lub szkoleniowego dla jednostek, aby poprawić ich zdolności operacyjne.
3. Wysoki odsetek dni z brakiem gotowości operacyjnej w niektórych jednostkach, jak SGRW-N „Jelenia Góra”, podkreśla potrzebę wzmocnienia systemu monitorowania i wsparcia dla tych jednostek, aby zminimalizować ryzyko niezdolności do działania w kluczowych momentach.
4. Różnorodność sprzętu i wyposażenia, które są dostępne dla jednostek ratowniczych, wskazuje na rosnące znaczenie nowoczesnych technologii w operacjach ratunkowych. Wprowadzenie innowacyjnych narzędzi, takich jak kamery termowizyjne czy bezzałogowe statki powietrzne, może znacząco zwiększyć efektywność działań ratowniczych.
5. Wysoka liczba dni z nominalną gotowością operacyjną w województwach takich jak Małopolskie i Lubelskie może być wynikiem skutecznych strategii zarządzania kryzysowego oraz odpowiedniego planowania zasobów, co powinno być wzorem do naśladowania dla innych regionów.
6. Analiza danych dotyczących gotowości operacyjnej wskazuje na potrzebę regularnych szkoleń i ćwiczeń dla personelu jednostek ratowniczych, co może przyczynić się do poprawy ich umiejętności oraz zwiększenia ogólnej efektywności operacyjnej w sytuacjach kryzysowych.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Zwiększenie liczby dni gotowości operacyjnej w województwach o najniższych wskaźnikach, takich jak Dolnośląskie i Kujawsko-pomorskie, poprzez intensyfikację szkoleń oraz ćwiczeń dla jednostek ratowniczych, co pozwoli na poprawę ich efektywności i reakcji w sytuacjach kryzysowych.
2. Wprowadzenie systematycznego monitorowania i analizy stanu wyposażenia jednostek ratowniczych, aby zidentyfikować i zminimalizować niedobory sprzętu, co przyczyni się do zwiększenia ich operacyjnej gotowości oraz skuteczności działań ratunkowych.
3. Zainwestowanie w nowoczesne technologie i sprzęt, takie jak drony czy kamery termowizyjne, które mogą znacząco poprawić zdolności operacyjne jednostek ratowniczych, umożliwiając szybsze i bardziej precyzyjne działania w terenie.
4. Wzmocnienie współpracy między różnymi jednostkami ratowniczymi oraz instytucjami publicznymi, co pozwoli na lepszą koordynację działań w sytuacjach kryzysowych oraz wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk.
5. Opracowanie i wdrożenie programów motywacyjnych dla ratowników, które zwiększą ich zaangażowanie i satysfakcję z pracy, co może przyczynić się do poprawy jakości świadczonych usług ratunkowych.
6. Regularne przeprowadzanie audytów i ocen efektywności działań jednostek ratowniczych, co pozwoli na bieżąco identyfikować obszary wymagające poprawy oraz wprowadzać odpowiednie zmiany w strategiach operacyjnych.