Pierwsza linia solidarności. Jak polskie miasta wspierały Ukrainę.
Autor: Unia Metropolii Polskich
Data publikacji: 11/06/2025
Tematyka: Polityka | Samorząd terytorialny | Sprawy zagraniczne | Wojna na Ukrainie
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport „Pierwsza linia solidarności. Jak Polskie miasta wspierały Ukrainę” analizuje zaangażowanie polskich miast w pomoc dla Ukrainy po 24 lutego 2022 roku, w kontekście rosyjskiej inwazji. Dokument ukazuje wyjątkową skalę solidarności i operatywności samorządów, które odegrały kluczową rolę w organizacji wsparcia, zarówno dla uchodźców, jak i dla samego kraju dotkniętego wojną. Współpraca miast z Ukrainą przyczyniła się do wymiany doświadczeń, szczególnie w obszarze zarządzania kryzysowego.
Raport podkreśla, że działania te były bezprecedensowe w historii polskich samorządów, a urzędnicy musieli stawić czoła licznym wyzwaniom, w tym prawnym i logistycznym. Wiele z tych działań wymagało od pracowników magistratów elastyczności i zaangażowania, wykraczającego poza ich standardowe obowiązki.
Pomimo sukcesów, raport wskazuje na potrzebę systemowych zmian, które poprawiłyby efektywność działań pomocowych w przyszłości. Zawiera również rekomendacje dla władz centralnych i samorządowych, mające na celu utrwalenie dobrych praktyk oraz przygotowanie miast na przyszłe kryzysy. Wnioski z doświadczeń polskich miast powinny zostać wykorzystane do budowy trwałych kompetencji i procedur, aby wzmocnić zdolność do działania w obliczu międzynarodowych wyzwań.
Wnioski
Wnioski
1. Polskie miasta, będąc blisko frontu wydarzeń, odegrały kluczową rolę w organizacji pomocy dla Ukrainy, co podkreśla ich znaczenie jako aktywnych podmiotów polityki międzynarodowej, a nie tylko struktur administracyjnych. Ich działania miały istotne znaczenie nie tylko humanitarne, ale także symboliczne i polityczne.
2. Istnieje pilna potrzeba wprowadzenia formalnych ram prawnych dotyczących międzynarodowej pomocy udzielanej przez samorządy, aby umożliwić im skuteczne pozyskiwanie i przekazywanie środków za granicę. Brak takich regulacji ograniczał dotychczasowe działania i zmuszał miasta do improwizacji.
3. Efektywność działań pomocowych polskich miast została ograniczona przez niewystarczający przepływ informacji oraz brak doświadczeń w zakresie udzielania wsparcia międzynarodowego. Wprowadzenie lepszych mechanizmów komunikacji między samorządami oraz z rządem jest kluczowe dla poprawy koordynacji działań w przyszłości.
4. Współpraca z organizacjami pozarządowymi okazała się niezbędna w procesie udzielania pomocy, ponieważ te podmioty mogły działać szybciej i sprawniej, omijając biurokratyczne ograniczenia. Wzmocnienie partnerstw z NGO-sami powinno być integralną częścią strategii pomocy międzynarodowej.
5. Doświadczenia zdobyte podczas wsparcia Ukrainy powinny zostać wykorzystane do stworzenia trwałych kompetencji i procedur w polskich miastach, co pozwoli na lepsze przygotowanie do przyszłych kryzysów międzynarodowych oraz odbudowy Ukrainy.
6. Rekomendacje zawarte w raporcie wskazują na konieczność systemowego podejścia do organizacji pomocy humanitarnej, które powinno obejmować zarówno centralne, jak i lokalne władze. Współpraca i wymiana doświadczeń między miastami mogą przyczynić się do budowy bardziej odpornych i aktywnych struktur współpracy międzynarodowej.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie przejrzystych ram prawnych dla międzynarodowej pomocy udzielanej przez samorządy, co pozwoli na efektywniejsze i bardziej zorganizowane działania w sytuacjach kryzysowych. Umożliwi to również lepsze zrozumienie odpowiedzialności i procedur związanych z udzielaniem wsparcia.
2. Stworzenie i wdrożenie systemu regularnej ewaluacji działań pomocowych, który pozwoli na identyfikację skutecznych praktyk oraz obszarów wymagających poprawy. Taki system powinien być oparty na danych zebranych z doświadczeń miast, co umożliwi ciągłe doskonalenie procesów wsparcia.
3. Ustanowienie platformy komunikacyjnej dla urzędników z różnych miast, która umożliwi szybszą wymianę informacji, doświadczeń oraz najlepszych praktyk w zakresie organizacji pomocy. Taka platforma mogłaby przyczynić się do lepszej koordynacji działań i wspólnego rozwiązywania problemów.
4. Zainicjowanie programów szkoleniowych dla pracowników samorządowych, które skupią się na rozwijaniu umiejętności związanych z zarządzaniem kryzysowym oraz udzielaniem pomocy humanitarnej. Szkolenia te powinny obejmować zarówno aspekty praktyczne, jak i teoretyczne, aby przygotować urzędników do skutecznego działania w sytuacjach kryzysowych.
5. Wzmocnienie współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami, które mogą wspierać działania pomocowe. Tworzenie partnerstw z tymi podmiotami pozwoli na lepsze wykorzystanie zasobów oraz zwiększenie efektywności działań pomocowych.
6. Opracowanie strategii długoterminowej współpracy międzynarodowej, która uwzględni nie tylko bieżące potrzeby, ale także przyszłe wyzwania związane z odbudową Ukrainy oraz potencjalnymi kryzysami międzynarodowymi. Strategia ta powinna być elastyczna i dostosowywana do zmieniających się warunków oraz potrzeb.