Organizacje, wspólnoty i instytucje społeczne Kościoła Katolickiego: potencjał i specyfika kościelnego trzeciego sektora w Polsce
Data publikacji: 2010
Tematyka: Statystyki
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Zrealizowane w 2009 roku przez Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego (ISKK SAC) i Główny Urząd Statystyczny badanie jednostek kościelnego trzeciego sektora (KTS) obejmowało zarówno jednostki zinstytucjonalizowane (posiadające własny identyfikator statystyczny REGON, działające na podstawie ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej ) jak i niezarejestrowane w systemie statystyki publicznej jednostki przyparafialne (nazywane też dalej wspólnotami parafialnymi). Celem badania było sporządzenie obiektywnego opisu aktywności podejmowanej przez obie grupy jednostek, rozmiaru tejże aktywności, jej charakteru, oraz oszacowanie zasobów, jakimi dysponują te jednostki dla realizacji
swoich zadań – tak materialnych, jak i ludzkich (członkowie, praca społeczna, wolontariusze).
Badanie obejmowało zarówno jednostki zarejestrowane, jak i niezarejestrowane, a jego wyniki wskazują na znaczną rolę religijnie motywowanej aktywności w generowaniu kapitału społecznego. W literaturze podkreśla się, że wiele organizacji związanych z Kościołem Katolickim regularnie informuje o swoich działaniach, co świadczy o ich dobrze rozpoznanym potencjale.
Jednostki parafialne, jak i instytucjonalne zapytano także o ich najważniejsze osiągnięcia, najistotniejsze problemy, jakie napotykają w swojej działalności, a także o cele, jakie sobie wyznaczają.
Wnioski
Wnioski
1. Liczebność jednostek działających w parafiach oraz ich wielkość różnią się istotnie pomiędzy parafiami miejskimi i wiejskimi. W parafiach wiejskich, zdecydowanie mniejszych w sensie liczby parafian odnotowuje się przeciętnie mniejszą
liczbę wspólnot (ok. 5-ciu) niż w pozostałych (ok. 9-ciu).
2. Większość wspólnot przyparafialnych koncentruje się przede wszystkim na działalności związanej z kultem religijnym.
Aktywność w tej sferze, jako najważniejszy obszar swoich działań, wykazało niemal 80% jednostek tego typu, a blisko 90% uznało go za jeden z trzech najważniejszych obszarów.
3. Jednostki parafialne niemal bez wyjątku opierają swoje działania na pracy członków (aż 97% z nich to inicjatywy członkowskie, a prawie 70% korzysta bezpośrednio z nieodpłatnej pracy członków). Bardzo rzadko za to korzystają z pracy
wolontariuszy, rozumianych jako osoby nienależące do wspólnoty/organizacji, ale pracujące społecznie na jej rzecz.
Główne rekomendacje