Niespokojny Bałtyk. Polskie rybołówstwo a morskie farmy wiatrowe.
Autor: Instrat
Data publikacji: 22/10/2024
Tematyka: Gospodarka i rynek pracy | Ochrona zdrowia | Rolnictwo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Publikacja „Niespokojny Bałtyk” analizuje wpływ rozwoju morskich farm wiatrowych (MFW) na polskie rybołówstwo, podkreślając potrzebę wypracowania przejrzystych zasad użytkowania akwenów. Rybacy, zmagający się z ograniczeniami połowowymi i zmniejszonym czasem spędzanym na morzu, są zmuszeni do poszukiwania alternatywnych źródeł dochodu, często w branży turystycznej. W 2021 roku liczba dni spędzonych na morzu przez rybaków spadła o 31% w porównaniu do lat 2013–2020, co znacząco wpłynęło na ich sytuację finansową i społeczną.
W kontekście MFW, rybacy mają ograniczone możliwości zatrudnienia z powodu braku odpowiednich kwalifikacji, zaawansowanego wieku oraz niskiej znajomości języka angielskiego. Wysokie standardy bezpieczeństwa w branży energetyki wiatrowej wymagają cyklicznych szkoleń, co stanowi dodatkową barierę dla polskich rybaków. Zainteresowanie pracą w sektorze odnawialnych źródeł energii rośnie, jednak wiele firm preferuje zatrudnianie wysoko wykwalifikowanych specjalistów z zagranicy.
Raport wskazuje na konieczność uwzględnienia polskich statków rybackich jako potencjalnych usługodawców dla sektora zielonej energii oraz na potrzebę rekompensaty za straty związane z ograniczeniami połowów. Współpraca między sektorem rybołówstwa a energetyką wiatrową jest kluczowa dla zrównoważonego rozwoju obu branż.
Wnioski
Wnioski
1. Niedostateczna reprezentacja rybaków: Rybacy w Polsce nie mają silnej reprezentacji pracowniczej, co prowadzi do marginalizacji ich potrzeb w procesach decyzyjnych dotyczących rybołówstwa i rozwoju morskiej energetyki wiatrowej. Istnieje pilna potrzeba wzmocnienia ich głosu oraz uwzględnienia ich interesów w regulacjach prawnych.
2. Potrzeba jasnych regulacji: Kluczowym zagadnieniem dla rybaków jest opracowanie przejrzystych i mniej restrykcyjnych zasad użytkowania akwenów morskich, które są przeznaczone dla farm wiatrowych. Ustalenie takich zasad jest niezbędne, aby zminimalizować negatywne skutki dla sektora rybołówstwa oraz zapewnić rybakom możliwość kontynuacji działalności.
3. Wyzwania związane z zatrudnieniem w branży offshore: Rybacy napotykają liczne bariery w dostępie do rynku pracy w sektorze morskiej energetyki wiatrowej, w tym wymogi dotyczące szkoleń, certyfikatów oraz barierę językową. Wymaga to opracowania programów wsparcia, które umożliwią rybakom zdobycie niezbędnych kwalifikacji i umiejętności.
4. Niedostateczne zaufanie do procesów dialogowych: Długotrwałe rozmowy i brak konkretnych rezultatów w ramach porozumienia sektorowego prowadzą do frustracji wśród rybaków. Istnieje potrzeba szybkiego wprowadzenia kluczowych ustaleń w formie aktów prawnych, aby zwiększyć zaufanie do procesu i zapewnić stabilność w sektorze.
5. Rola państwa w transformacji sektora: Odpowiedzialność instytucji publicznych w kontekście sprawiedliwej transformacji rybołówstwa jest kluczowa. Państwo powinno aktywnie wspierać rybaków poprzez rekompensaty za negatywne skutki regulacji oraz inwestycje w rozwój lokalnych społeczności, co przyczyni się do zrównoważonego rozwoju sektora.
6. Potencjał współpracy z sektorem zielonej energii: Rybacy mogą zyskać nowe możliwości zatrudnienia jako usługodawcy dla sektora morskiej energetyki wiatrowej, co wymaga jednak dostosowania ich umiejętności do potrzeb branży. Współpraca ta może przynieść korzyści obu stronom, pod warunkiem, że zostaną uwzględnione interesy rybaków i zapewnione odpowiednie warunki pracy.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wzmocnienie reprezentacji rybaków: Należy podjąć działania mające na celu zwiększenie reprezentacji pracowniczej rybaków w procesach decyzyjnych dotyczących rozwoju morskiej energetyki wiatrowej. Kluczowe jest stworzenie formalnych struktur dialogu, które umożliwią rybakom aktywne uczestnictwo w konsultacjach oraz wpływanie na kształt regulacji prawnych.
2. Ustalenie jasnych zasad korzystania z akwenów: Konieczne jest opracowanie i wdrożenie przejrzystych zasad dotyczących użytkowania akwenów przeznaczonych dla morskiej energetyki wiatrowej. Zasady te powinny uwzględniać potrzeby rybaków oraz minimalizować konflikty związane z dostępem do łowisk, a także określać strefy bezpieczeństwa wokół farm wiatrowych.
3. Program rekompensat dla rybaków: Wprowadzenie systemu rekompensat dla rybaków, którzy mogą ponieść straty w wyniku ograniczeń w połowach związanych z rozwojem morskich farm wiatrowych. Program ten powinien być oparty na rzetelnych analizach ekonomicznych i uwzględniać różnorodne scenariusze wpływu na lokalne społeczności rybackie.
4. Szkolenia i wsparcie w zakresie kwalifikacji: Należy zainwestować w programy szkoleniowe dla rybaków, które umożliwią im zdobycie niezbędnych kwalifikacji do pracy w sektorze offshore. Szkolenia powinny obejmować aspekty bezpieczeństwa, obsługi technologii wiatrowych oraz języka angielskiego, co zwiększy ich szanse na zatrudnienie w nowo powstających branżach.
5. Współpraca z inwestorami: Rekomenduje się nawiązanie bliskiej współpracy między rybakami a inwestorami w sektorze morskiej energetyki wiatrowej. Wspólne projekty i inicjatywy mogą przyczynić się do budowania zaufania oraz identyfikacji wspólnych interesów, co z kolei może prowadzić do bardziej harmonijnego rozwoju obu sektorów.
6. Monitorowanie stanu ekosystemu Bałtyku: Należy wprowadzić systematyczne monitorowanie stanu ekosystemu Bałtyku, aby ocenić wpływ zarówno rybołówstwa, jak i morskiej energetyki wiatrowej na środowisko. Wyniki monitoringu powinny być regularnie publikowane i wykorzystywane do podejmowania decyzji dotyczących zarządzania zasobami morskimi.