NA ROZDROŻU. Szanse i wyzwania transformacji polskiego sektora stalowego
Autor: Wise Europa
Data publikacji: 23/09/2024
Tematyka: Ekonomia | Energetyka | Gospodarka i rynek pracy | Ochrona środowiska | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument omawia transformację sektora stalowego w Polsce, koncentrując się na niskoemisyjnych technologiach produkcji stali oraz ich wpływie na gospodarkę. Wskazuje na dwa kluczowe trendy: rosnące zapotrzebowanie na energię oraz zmianę struktury wytwarzania energii, z naciskiem na źródła zeroemisyjne. Polska, z relatywnie wysokim udziałem wytapiania wtórnego, ma potencjał do zmniejszenia emisji CO2, jednak globalnie dominują technologie wielkopiecowe, które są głównym źródłem emisji w branży.
Dokument podkreśla znaczenie zwiększenia krajowej produkcji stali, co przyczyni się do wzrostu zatrudnienia i wzmocnienia odporności gospodarki na zewnętrzne ryzyka. Wskazuje również na konieczność inwestycji w nowoczesne technologie, aby sprostać rosnącym wymaganiom regulacyjnym i utrzymać konkurencyjność na rynku europejskim. Brak działań w tym zakresie może prowadzić do zwiększenia uzależnienia od importu, pogorszenia bilansu handlowego oraz utraty miejsc pracy.
W kontekście przyszłości, dokument sugeruje, że transformacja w kierunku niskoemisyjnym jest kluczowa dla zaspokojenia rosnącego popytu na stal, szczególnie w sektorach budownictwa i infrastruktury, oraz dla adaptacji do zaostrzających się norm emisyjnych w Unii Europejskiej.
Wnioski
Wnioski
1. Wyzwania związane z dekarbonizacją: Transformacja polskiego sektora stalowego w kierunku niskoemisyjnym staje się niezbędna w obliczu rosnących regulacji emisyjnych w Unii Europejskiej. Brak inwestycji w zielone technologie może prowadzić do osłabienia konkurencyjności polskich producentów stali na rynkach międzynarodowych oraz do utraty klientów na rzecz firm, które szybciej adaptują się do nowych norm.
2. Zależność od importu: Wzrost zapotrzebowania na stal w Polsce, w połączeniu z niewystarczającą rozbudową krajowej bazy przemysłowej, może prowadzić do zwiększenia uzależnienia od importu. To zjawisko może pogłębić deficyt handlowy w sektorze stalowym oraz wpłynąć negatywnie na strategiczną pozycję polskiej gospodarki.
3. Zmiany w zatrudnieniu: Sektor stalowy w Polsce doświadcza systematycznego spadku zatrudnienia, co jest wynikiem poprawy produktywności oraz zmniejszenia wolumenów sprzedaży. W ciągu ostatnich 15 lat liczba pracowników w branży zmniejszyła się o ponad 30%, co wskazuje na konieczność dostosowania strategii zatrudnienia do zmieniających się warunków rynkowych.
4. Potrzeba współpracy międzynarodowej: Dekarbonizacja przemysłu stalowego to globalne wyzwanie, które wymaga ścisłej współpracy międzynarodowej. Współpraca ta jest kluczowa, aby uniknąć nierówności w implementacji regulacji, które mogą zaburzać konkurencyjność na światowym rynku stali, zwłaszcza w kontekście krajów rozwijających się, które odpowiadają za znaczną część globalnych emisji.
5. Rola raportowania zrównoważonego rozwoju: Wprowadzenie jednolitych standardów raportowania zrównoważonego rozwoju, takich jak ESRS, ma na celu zwiększenie transparentności działań przedsiębiorstw w zakresie ochrony środowiska. Firmy, które nie dostosują się do tych standardów, mogą napotkać trudności w pozyskiwaniu klientów oraz w utrzymaniu pozytywnego wizerunku na rynku.
6. Strategiczne znaczenie inwestycji w infrastrukturę: Aby sprostać rosnącym potrzebom sektora budownictwa i infrastruktury, konieczne jest zapewnienie stabilnych dostaw stali. Inwestycje w niskoemisyjne technologie produkcji stali są kluczowe dla zaspokojenia tych potrzeb oraz dla wspierania zrównoważonego rozwoju polskiej gospodarki.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wzmocnienie wsparcia finansowego dla innowacji technologicznych: Należy zwiększyć dostępność funduszy publicznych, zarówno krajowych, jak i unijnych, na badania i rozwój niskoemisyjnych technologii produkcji stali. Wsparcie w formie grantów, subwencji oraz preferencyjnych kredytów powinno być skierowane na projekty, które przyczynią się do dekarbonizacji sektora, w tym na rozwój technologii wychwytu i składowania dwutlenku węgla (CCS).
2. Implementacja regulacji dotyczących zrównoważonego rozwoju: Wprowadzenie i egzekwowanie norm dotyczących raportowania zrównoważonego rozwoju, takich jak dyrektywa CSRD oraz standardy ESRS, powinno być priorytetem. Firmy stalowe powinny być zobowiązane do regularnego raportowania swoich postępów w zakresie dekarbonizacji oraz wpływu na środowisko, co zwiększy transparentność i odpowiedzialność w branży.
3. Promowanie zielonych zamówień publicznych: Rekomenduje się wdrożenie polityki celowanych zamówień publicznych, które będą preferować zakupy stali o niskim śladzie węglowym. Inicjatywy takie jak „Buy Clean” w USA mogą stanowić wzór do naśladowania, co przyczyni się do zwiększenia popytu na zieloną stal i wsparcia krajowych producentów w transformacji.
4. Edukacja i współpraca z sektorem prywatnym: Należy zainicjować programy edukacyjne i współprace między sektorem publicznym a prywatnym, które będą promować najlepsze praktyki w zakresie dekarbonizacji. Wspólne projekty badawcze oraz wymiana wiedzy mogą przyspieszyć wdrażanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych w przemyśle stalowym.
5. Zwiększenie inwestycji w infrastrukturę niskoemisyjną: Rekomenduje się intensyfikację inwestycji w infrastrukturę wspierającą niskoemisyjne technologie, takie jak instalacje do produkcji stali opartej na wodorze oraz systemy CCS. Inwestycje te powinny być wspierane przez odpowiednie regulacje oraz zachęty podatkowe, co przyczyni się do modernizacji sektora stalowego.
6. Monitorowanie i ocena postępów w dekarbonizacji: Należy ustanowić system monitorowania i oceny postępów w zakresie dekarbonizacji sektora stalowego. Regularne raporty powinny być publikowane, aby ocenić skuteczność wdrażanych działań oraz dostosować strategie w odpowiedzi na zmieniające się warunki rynkowe i regulacyjne.