Ksenofobia w natarciu. Monitoring mowy nienawiści w kampanii wyborczej w 2023 r.
Data publikacji: 01/02/2024
Tematyka: Media | Polityka | Polityka społeczna | Prawo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportuStreszczenie
Streszczenie
Raport „Ksenofobia w natarciu. Monitoring mowy nienawiści w kampanii wyborczej do wyborów parlamentarnych 2023” analizuje zjawisko mowy nienawiści, które nasiliło się podczas kampanii wyborczej w Polsce. Dokument wskazuje na dominację narracji ksenofobicznych i antymigranckich, które przewyższyły wcześniejsze oczekiwania. W porównaniu do lat 2019 i 2020, ataki na społeczność LGBTQ+ były mniej powszechne, choć nadal obecne, zwłaszcza w wypowiedziach polityków konserwatywnych.
Raport podkreśla, że nienawistne wypowiedzi pochodziły głównie od przedstawicieli prawicowych ugrupowań, takich jak Konfederacja i Prawo i Sprawiedliwość, które promowały antyniemieckie i prorosyjskie narracje. W kontekście Ukrainy, pojawiły się pogardliwe określenia oraz oskarżenia o niewdzięczność w stosunku do polskiego wsparcia. Warto zauważyć, że kampania wykorzystywała nowoczesne narzędzia marketingu internetowego do mobilizacji wyborczej.
Dodatkowo, raport wskazuje na brak konstruktywnej wizji przyszłości w dyskursie politycznym, który koncentrował się na negatywnym przedstawianiu przeciwników. Zebrane dane opierają się na analizie treści w mediach społecznościowych oraz wywiadach z przedstawicielami organizacji pozarządowych, co pozwoliło na zrozumienie dynamiki mowy nienawiści w kontekście wyborczym.
Wnioski
Wnioski
1. W kampanii wyborczej 2023 roku w Polsce zaobserwowano znaczący wzrost mowy nienawiści, szczególnie w kontekście osób migrujących, kobiet oraz społeczności LGBTQ+. Narracje te były często zintegrowane z politycznymi strategami, co wskazuje na ich instrumentalizację w celach wyborczych.
2. Mikrotargetowanie, oparte na szczegółowych danych psychometrycznych, stało się kluczowym narzędziem w kampaniach politycznych, co stawia mniejsze ugrupowania w niekorzystnej sytuacji finansowej i wpływa na transparentność procesu wyborczego. Tego rodzaju praktyki mogą prowadzić do dalszego podziału społecznego i eskalacji negatywnych narracji.
3. Wzrost antymigranckich i ksenofobicznych narracji w mediach społecznościowych był szczególnie widoczny w kontekście tzw. „afery wizowej”, co podkreśla, jak wydarzenia polityczne mogą zaostrzać istniejące stereotypy i uprzedzenia wobec migrantów.
4. W dyskursie publicznym dotyczących kobiet dominują narracje pogardy, które często łączą krytykę polityczek z ich wyglądem, wiekiem oraz rolą w życiu rodzinnym. Tego rodzaju ataki mają na celu deprecjonowanie ich kompetencji i wpływu w sferze politycznej.
5. Organizacje pozarządowe, które zajmują się ochroną praw mniejszości, doświadczają wzrostu mowy nienawiści, co wpływa na ich działalność i strategię komunikacyjną. Współpraca z takimi organizacjami jest kluczowa dla zrozumienia i przeciwdziałania tym zjawiskom.
6. W kontekście praw reprodukcyjnych, temat ten często traktowany jest jako narzędzie polityczne, które nie znajduje się w centrum debaty publicznej, co może prowadzić do marginalizacji istotnych kwestii dotyczących zdrowia i praw kobiet.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie regulacji dotyczących mikrotargetowania w kampaniach wyborczych, które ograniczą wykorzystanie szczegółowych danych psychometrycznych bez zgody użytkowników. Należy zapewnić większą przejrzystość w zakresie metod zbierania danych oraz ich zastosowania w kontekście kampanii politycznych.
2. Zwiększenie edukacji medialnej w społeczeństwie, szczególnie wśród młodzieży, aby rozwijać umiejętności krytycznego myślenia i analizy treści publikowanych w mediach społecznościowych. Programy edukacyjne powinny koncentrować się na identyfikacji mowy nienawiści oraz manipulacji informacyjnej.
3. Wspieranie organizacji pozarządowych i inicjatyw lokalnych, które zajmują się monitorowaniem i przeciwdziałaniem mowie nienawiści. Należy zapewnić im odpowiednie finansowanie oraz zasoby, aby mogły skutecznie prowadzić działania edukacyjne i interwencyjne.
4. Promowanie różnorodności w mediach i polityce poprzez wprowadzenie programów mentoringowych dla kobiet oraz mniejszości, które chcą zaangażować się w życie publiczne. Takie inicjatywy mogą przyczynić się do zwiększenia reprezentacji tych grup w polityce oraz w mediach.
5. Zainicjowanie kampanii społecznych mających na celu zwalczanie stereotypów i uprzedzeń wobec kobiet oraz mniejszości. Kampanie te powinny być oparte na pozytywnych narracjach, które promują równość, szacunek i akceptację różnorodności w społeczeństwie.
6. Wprowadzenie szkoleń dla polityków i ich sztabów dotyczących etyki komunikacji oraz odpowiedzialności za słowo w przestrzeni publicznej. Szkolenia te powinny obejmować tematy związane z mową nienawiści, dezinformacją oraz konstruktywnym dialogiem politycznym.