Funkcjonowanie Sieci Badawczej Łukasiewicz.
Autor: Najwyższa Izba Kontroli
Data publikacji: 31/03/2025
Tematyka: Administracja publiczna | Edukacja i Nauka | Prawo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument przedstawia wyniki badania dotyczącego funkcjonowania Sieci Badawczej Łukasiewicz, które opiera się na analizie danych oraz wywiadach z przedstawicielami instytutów i firm współpracujących z siecią. Badanie obejmowało 40 pogłębionych wywiadów, 23 ankiety oraz warsztaty charrette, które miały na celu zrozumienie efektywności i potencjału instytutów. Kluczowe wnioski wskazują na potrzebę zwiększenia efektywności pozyskiwania projektów oraz rozwijania oferty badawczej i sprzedaży usług B+R. Połączenie instytutów ma na celu maksymalne wykorzystanie ich kompetencji oraz zaawansowanej infrastruktury badawczej.
W raporcie omówiono również problemy związane z odrzuceniem projektów badawczych, które były wynikiem niedopatrzeń lub wątpliwości interpretacyjnych. Wskazano na konieczność posiadania odpowiednich kwalifikacji przez członków zespołów projektowych, w tym doświadczenia w prowadzeniu badań aplikacyjnych oraz ewaluacyjnych. Wymagane jest także, aby co najmniej trzech członków zespołu miało obywatelstwo polskie i posługiwało się językiem polskim. Dokument podkreśla znaczenie współpracy między instytutami a sektorem prywatnym w celu osiągnięcia lepszych wyników badawczych i innowacyjnych.
Wnioski
Wnioski
1. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono liczne nieprawidłowości w raportowaniu statusu projektów, co wskazuje na potrzebę wprowadzenia dokładnych wytycznych dotyczących prezentacji danych w systemie Kokpit. Niewłaściwe klasyfikowanie projektów jako zakończonych lub w trakcie realizacji może prowadzić do błędnych wniosków o efektywności działań instytucji.
2. Brak strategicznych dokumentów oraz długoterminowych planów rozwoju Sieci Badawczej Łukasiewicz utrudnia ocenę efektywności jej działań. Konieczne jest opracowanie i wdrożenie strategii, która umożliwi monitorowanie postępów w realizacji celów oraz ich wpływu na długofalowy rozwój instytucji.
3. Wysoki odsetek wniosków pokontrolnych, które nie zostały zrealizowane, wskazuje na potrzebę wzmocnienia mechanizmów monitorowania i egzekwowania działań naprawczych. Należy zainwestować w systematyczne śledzenie postępów w realizacji wniosków oraz wprowadzenie odpowiedzialności za ich wykonanie.
4. Wyniki ewaluacji ujawniają trudności w ocenie oszczędności osiągniętych dzięki działaniu Sieci, co może sugerować potrzebę lepszego zbierania i analizy danych dotyczących kosztów i korzyści. Wprowadzenie bardziej szczegółowych wskaźników efektywności finansowej mogłoby poprawić transparentność i zrozumienie osiągniętych rezultatów.
5. Wysoka liczba projektów, które zostały zgłoszone jako przerwane lub porzucone, wskazuje na konieczność lepszego zarządzania procesem selekcji i monitorowania projektów badawczych. Wdrożenie systemu oceny projektów na wczesnym etapie mogłoby zredukować liczbę nieefektywnych inicjatyw.
6. Wnioski z przeprowadzonej ewaluacji podkreślają znaczenie współpracy z przedstawicielami sektora prywatnego oraz instytucji badawczych, co może przyczynić się do zwiększenia innowacyjności i komercjalizacji wyników badań. Należy zintensyfikować działania na rzecz budowania partnerstw oraz wymiany wiedzy pomiędzy różnymi podmiotami.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie strategicznych dokumentów planistycznych, które umożliwią długoterminową ocenę efektywności działań Sieci Badawczej Łukasiewicz. Dokumenty te powinny zawierać jasno określone cele, wskaźniki sukcesu oraz harmonogramy realizacji, co pozwoli na lepsze monitorowanie postępów i dostosowywanie działań do zmieniających się warunków.
2. Zwiększenie zaangażowania ekspertów zewnętrznych w procesy ewaluacyjne, aby uzyskać obiektywną i niezależną ocenę działań Sieci. Współpraca z niezależnymi instytucjami badawczymi może przyczynić się do poprawy jakości analiz oraz rekomendacji, a także zwiększyć transparentność procesów decyzyjnych.
3. Udoskonalenie systemu zbierania i analizy danych dotyczących oszczędności osiąganych przez instytuty w ramach Sieci. Wprowadzenie bardziej szczegółowych ankiet oraz regularnych raportów pozwoli na lepsze zrozumienie efektywności finansowej działań oraz identyfikację obszarów wymagających poprawy.
4. Wzmocnienie współpracy między instytutami a sektorem prywatnym poprzez organizację regularnych warsztatów i spotkań networkingowych. Takie inicjatywy mogą sprzyjać wymianie wiedzy, doświadczeń oraz pomysłów, co w efekcie przyczyni się do lepszej komercjalizacji wyników badań.
5. Opracowanie i wdrożenie programów szkoleniowych dla członków zespołów badawczych, które będą koncentrować się na umiejętnościach zarządzania projektami oraz efektywnej komunikacji. Inwestycja w rozwój kompetencji pracowników przyczyni się do zwiększenia jakości realizowanych projektów oraz poprawy współpracy wewnętrznej.
6. Regularne przeglądy i aktualizacje procedur dotyczących składania i oceny projektów badawczych, aby zminimalizować ryzyko błędów interpretacyjnych oraz niedopatrzeń. Ustalenie jasnych kryteriów oceny oraz transparentnych zasad komunikacji z wnioskodawcami może zwiększyć efektywność procesu aplikacyjnego.