EUROPEJSKI AKT O WOLNOŚCI MEDIÓW. KONCEPCJA WDROŻENIA DO POLSKIEGO PORZĄDKU PRAWNEGO. RAPORT Z KONSULTACJI PUBLICZNYCH
Data publikacji: 06/11/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Kultura | Media | Polityka | Sprawy zagraniczne
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument omawia kwestie związane z regulacjami dotyczącymi mediów publicznych w Polsce, w tym kart powinności, które powinny precyzyjnie określać cele i oczekiwane rezultaty działań nadawców. Wskazano na potrzebę długoterminowego planowania oraz regularnej analizy efektów działań, co ma na celu optymalizację realizacji zadań. Zwrócono uwagę na ryzyko przeregulowania oraz potencjalne konflikty kompetencyjne pomiędzy różnymi organami, takimi jak UOKiK i KRRiT. Ustawa ma określić zasady współpracy między tymi instytucjami, przy czym UOKiK nie będzie zobowiązany do uwzględniania opinii KRRiT, ale będzie zobowiązany do odniesienia się do niej w swoich decyzjach.
Dodatkowo, dokument porusza temat bezpłatnego kolportażu prasy samorządowej, który nie ma na celu konkurowania z niezależnymi mediami, lecz dotarcia do mieszkańców. Wskazano na konieczność wprowadzenia jasnych kryteriów oceny kart powinności oraz obowiązków regulatora w zakresie weryfikacji danych i prowadzenia badań. W kontekście wprowadzenia zakazu wydawania prasy, jednostkom samorządu terytorialnego pozostawiono możliwość publikacji biuletynów informacyjnych, które będą szczegółowo zdefiniowane w ustawie. Dokument podkreśla znaczenie przejrzystości i odpowiedzialności w działaniach mediów publicznych.
Wnioski
Wnioski
1. Wprowadzenie dodatkowej oceny koncentracji na rynku mediów, szczególnie w kontekście pluralizmu, może prowadzić do nadregulacji, co sugeruje potrzebę ograniczenia się do procedury uzyskania opinii KRRiT przez Prezesa UOKiK jedynie w przypadkach, gdy obowiązujące przepisy tego wymagają.
2. Konieczne jest doprecyzowanie przesłanek odwołania członków zarządów mediów publicznych, aby uniknąć niejasności związanych z politycznymi motywami decyzji oraz zapewnić, że odwołania będą oparte na obiektywnych kryteriach, takich jak jakość realizacji zadań publicznych.
3. Regulacje dotyczące monitorowania działalności mediów publicznych powinny obejmować obowiązek prowadzenia własnych badań przez regulatora oraz weryfikacji przesyłanych danych, co pozwoli na bardziej rzetelną ocenę ich działalności i misji.
4. W kontekście finansowania mediów publicznych, istnieje potrzeba analizy i reformy systemu abonamentowego, aby zwiększyć efektywność ściągalności opłat oraz dostosować definicje i obowiązki związane z gospodarstwami domowymi do aktualnych realiów społecznych.
5. Współpraca pomiędzy KRRiT a UOKiK w zakresie ochrony pluralizmu wśród nadawców powinna być zintensyfikowana poprzez zunifikowanie kryteriów badania rynku, co przyczyni się do lepszego zrozumienia i oceny sytuacji na rynku mediów.
6. Wprowadzenie jasnych kryteriów oceny kart powinności dla mediów publicznych jest niezbędne, aby zapewnić przejrzystość w ocenie ich misji oraz umożliwić skuteczne monitorowanie realizacji zadań publicznych.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie wymogu posiadania przynajmniej jednej rekomendacji od organizacji pozarządowych, związków zawodowych lub branżowych izb gospodarczych dla kandydatów do rad programowych, co zwiększy transparentność i reprezentatywność tych ciał.
2. Ustanowienie dwustopniowego procesu selekcji członków rad programowych, obejmującego formalną weryfikację dokumentów oraz publiczne przesłuchania, które będą rejestrowane i udostępniane na stronach KRRiT, co przyczyni się do większej przejrzystości i odpowiedzialności.
3. Ograniczenie kompetencji rad nadzorczych do weryfikacji aspektów finansowych związanych z realizacją misji publicznej, pozostawiając decyzje merytoryczne w gestii zarządu i rad programowych, co pozwoli na lepsze zarządzanie programem i uniknięcie konfliktów interesów.
4. Wykluczenie z możliwości zasiadania w radach programowych osób pełniących funkcje publiczne lub mających powiązania z partiami politycznymi, co zwiększy niezależność i obiektywność tych ciał.
5. Rozważenie zwiększenia reprezentacji pracowników w radach programowych, co może przyczynić się do lepszego uwzględnienia ich perspektywy i potrzeb w procesie decyzyjnym.
6. Wprowadzenie obowiązku publikacji wyników konkursów na członków rad programowych wraz z uzasadnieniem wyboru, co zwiększy zaufanie społeczne do procesu nominacji i wzmocni demokratyczne zasady funkcjonowania mediów publicznych.