Co Polacy naprawdę myślą o klimacie?
Autor: Client Earth
Data publikacji: 10/07/2025
Tematyka: Edukacja i Nauka | Energetyka | Ochrona środowiska | Polityka | Rolnictwo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport analizuje postawy Polaków wobec zmian klimatycznych oraz proponowane rozwiązania polityki klimatycznej. Zmiana klimatu jest postrzegana jako realne zagrożenie, co skłania do dyskusji na temat nowego podejścia do polityki klimatycznej w Polsce. Istnieje możliwość zbliżenia stanowisk różnych grup politycznych, zwłaszcza w kontekście idei suwerenności klimatycznej, która zyskuje poparcie po obu stronach sceny politycznej.
W raporcie wyróżniono trzy kluczowe zalecenia dla decydentów: priorytetowe traktowanie polityki adaptacyjnej, stworzenie dedykowanego funduszu na działania klimatyczne oraz dążenie do krajowej strategii klimatycznej, która uwzględnia cele unijne. Polityka adaptacyjna, koncentrująca się na gospodarce wodnej i ochronie przed ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi, może zyskać szerokie poparcie, w tym wśród wyborców prawicy.
Badania wskazują na silne poparcie społeczne dla przeznaczenia 1% PKB na bezpieczeństwo klimatyczne, co może ułatwić finansowanie działań adaptacyjnych. Warto zauważyć, że doświadczenia związane z katastrofami naturalnymi, takimi jak powodzie i susze, wpływają na świadomość społeczną i zwiększają gotowość do inwestycji w ochronę przed skutkami zmian klimatu. Raport podkreśla znaczenie szerokich konsultacji społecznych w tworzeniu skutecznej polityki klimatycznej.
Wnioski
Wnioski
1. Zmiana klimatu stała się istotnym zagadnieniem politycznym w Polsce, co odzwierciedla rosnąca świadomość społeczeństwa oraz oczekiwania obywateli wobec działań rządu w zakresie ochrony środowiska. Wzrost zainteresowania tym tematem wskazuje na potrzebę pilnych działań w obszarze polityki klimatycznej.
2. Istnieje wyraźny podział w postrzeganiu zagrożeń klimatycznych wśród różnych grup społecznych, co może wpływać na kształtowanie polityki klimatycznej. W szczególności, zwolennicy rządzącej koalicji wykazują większe poparcie dla działań adaptacyjnych w porównaniu do wyborców opozycji, co sugeruje konieczność uwzględnienia różnorodnych perspektyw w procesie decyzyjnym.
3. Wzrost poparcia dla wydatków na adaptację do zmian klimatu, zwłaszcza w kontekście bezpośrednich zagrożeń, wskazuje na potrzebę skutecznej komunikacji i edukacji społecznej. Działania te powinny być ukierunkowane na zwiększenie świadomości obywateli o skutkach zmian klimatycznych oraz korzyściach płynących z inwestycji w infrastrukturę ochronną.
4. W badaniach nie zaobserwowano istotnych różnic w postrzeganiu realności zmian klimatu między młodszymi a starszymi uczestnikami, co podważa powszechne przekonanie o większej świadomości ekologicznej młodszych pokoleń. To sugeruje, że edukacja ekologiczna powinna być skierowana do wszystkich grup wiekowych, aby skutecznie przeciwdziałać zmianom klimatycznym.
5. Polityka adaptacyjna powinna stać się priorytetem w działaniach rządowych, z naciskiem na rozwój krajowych, regionalnych i lokalnych planów, które uwzględniają potrzeby społeczności lokalnych oraz rozwiązania oparte na naturze. Taki zintegrowany i partycypacyjny model podejścia może przyczynić się do większej akceptacji polityki klimatycznej wśród obywateli.
6. Propozycja przeznaczenia 1% PKB na działania związane z klimatem oraz stworzenie dedykowanego funduszu na adaptację i transformację wskazuje na potrzebę zrównoważonego finansowania polityki klimatycznej. Transparentność w wydatkowaniu tych środków oraz priorytetyzacja działań o największym potencjale ochronnym mogą zwiększyć zaufanie społeczne i efektywność podejmowanych działań.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Rozwój polityki adaptacyjnej: Należy pilnie opracować i wdrożyć krajowe, regionalne oraz lokalne plany adaptacji do zmian klimatu, z szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej, ochrony przed ekstremalnymi zjawiskami pogodowymi oraz zazieleniania miast. Plany te powinny opierać się na rozwiązaniach przyrodniczych oraz angażować społeczności lokalne w proces decyzyjny.
2. Finansowanie działań klimatycznych: Zaleca się stworzenie dedykowanego funduszu na adaptację i transformację, który będzie zasilany z różnych źródeł, w tym z części dochodów z systemu ETS. Fundusz powinien mieć transparentny mechanizm wydatkowania oraz priorytetyzować działania o największym potencjale ochronnym i społecznym, z początkowym celem przeznaczenia 1% PKB na politykę klimatyczną.
3. Edukacja i podnoszenie świadomości społecznej: Konieczne jest zainwestowanie w programy edukacyjne, które zwiększą świadomość społeczną na temat zmian klimatu oraz ich skutków. Działania te powinny być skierowane do różnych grup wiekowych i społecznych, aby dotrzeć do jak najszerszej publiczności i promować proekologiczne postawy.
4. Współpraca międzynarodowa: Polska powinna dążyć do aktywnej współpracy w ramach Unii Europejskiej, aby wypracować wspólne standardy i cele klimatyczne, które będą dostosowane do polskich realiów. Współpraca ta jest niezbędna ze względu na transgraniczny charakter problemów związanych ze zmianami klimatu.
5. Zwiększenie zaangażowania sektora prywatnego: Należy zachęcać sektor prywatny do aktywnego uczestnictwa w działaniach na rzecz ochrony klimatu poprzez tworzenie korzystnych warunków dla inwestycji w technologie proekologiczne oraz innowacyjne rozwiązania. Współpraca z przedsiębiorstwami może przyczynić się do efektywniejszej realizacji celów klimatycznych.
6. Monitorowanie i ewaluacja polityki klimatycznej: Ważne jest, aby wprowadzić systematyczne monitorowanie i ewaluację działań podejmowanych w ramach polityki klimatycznej. Regularne analizy skuteczności wdrażanych rozwiązań pozwolą na bieżąco dostosowywać strategie do zmieniających się warunków i potrzeb społecznych.