Badanie ewaluacyjne „Ocena wdrażania Ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami”
Data publikacji: 02/2025
Tematyka: Niepełnosprawność
Link źródłowy: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport powstał w ramach badania ewaluacyjnego pt. „Ocena wdrażania Ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami”. Badanie zostało zrealizowane na zlecenie Ministerstwa Funduszy i Polityki Regionalnej przez konsorcjum w składzie: Fundacja Aktywizacja, Fundacja na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami (FRONIA), Agata Gawska, Sylwia Daniłowska, Inwestrada. Badanie zostało zrealizowane w okresie lipiec-październik 2024 r. Celem niniejszego raportu jest przedstawienie wyników z przeprowadzonych badań jakościowych i ilościowych, a następnie zaprezentowanie kluczowych wniosków i rekomendacji oraz propozycji zmian prawnych w ustawie o zapewnianiu dostępności.
Wnioski
Wnioski
1. Główny cel ustawy, jakim jest podniesienie dostępności podmiotów publicznych został w ciągu 5 lat obowiązywania ustawy częściowo osiągnięty. Jednocześnie należy wyraźnie zaznaczyć, że wdrażanie dostępności wymaga dalszych działań i nakładów, jakie powinny być poniesione zarówno w warstwie osobowej, jak i finansowej.
2. Doświadczane problemy z brakiem dostępności przestrzeni publicznej oraz transportu stanowią znaczne ograniczenie ich aktywności społeczno-zawodowej.
3. Istnieje realny konflikt przepisów ustawy o zapewnianiu dostępności z ustawą o języku migowym i środkach komunikowania się w zakresie terminu, w jakim należy zapewnić usługę tłumacza. W opinii badanych nie jest jasne, czy należy się posiłkować terminem z ustawy o zapewnianiu dostępności, która określa 14 dniowy termin na załatwienie wniosku o dostępność, czy terminem 3 dniowym wskazanym w ustawie o języku migowym i środkach komunikowania się.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1.Ustawa po 5 latach funkcjonowania wymaga rozszerzenia podmiotowego no kolejne podmioty, które świadczą usługi w interesie ogólnym, w tym usługi publiczne i usługi użyteczności publicznej (usługi powszechne) z naciskiem na niepubliczne: apteki, gabinety lekarskie, szpitale i inne podmioty realizujące świadczenia zdrowotne, usługi edukacyjne, w tym niepubliczne szkoły, przedszkola i uczelnie.
2. Ustawa nie powinna nakładać na podmioty inne niż publiczne obowiązków w zakresie: powołania koordynatorów i koordynatorek do spraw dostępności, sporządzania planu na rzecz poprawy zapewnienia dostępności oraz sporządzenia raportu o stanie zapewniania dostępności.
3. W ustawie należy wskazać wyraźny prymat zapewniania dostępności z uwzględnieniem uniwersalnego projektowania, a dopiero w przypadku braku takiej możliwości – przez zastosowanie racjonalnego usprawnienia.