LECZENIE ONKOLOGICZNE
Autor: Najwyższa Izba Kontroli
Data publikacji: 25/02/2025
Tematyka: Administracja publiczna | Demografia | Ochrona zdrowia | Polityka | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument przedstawia wyniki kontroli systemu lecznictwa onkologicznego w Polsce, wskazując na istotne wady i obszary wymagające reform. Zauważono, że liczba świadczeń zmniejszyła się z 4265 w 2019 roku do 4121 w 2022 roku, co może świadczyć o ograniczanej dostępności usług. W kontekście diagnostyki, brak pełnej standaryzacji opisów badań patomorfologicznych utrudnia porównywalność danych oraz monitorowanie skuteczności leczenia.
W ramach wsparcia psychologicznego dla pacjentów onkologicznych przeprowadzono zajęcia dla 32 grup w sześciu województwach, z których skorzystało 1580 uczestników. Mimo to, wykorzystanie jedynie 56,2% środków na badania wynikało z opóźnień w ich realizacji oraz niskiej zgłaszalności pacjentów, która osiągnęła jedynie 14,1% w porównaniu do zakładanych 20%.
Wnioski Najwyższej Izby Kontroli podkreślają konieczność wdrożenia kompleksowej reformy, która zapewni równy dostęp do świadczeń oraz kompleksowe leczenie. Kluczowym elementem jest standaryzacja opisów badań, co ma na celu poprawę jakości diagnostyki i leczenia onkologicznego w Polsce. Dokument wskazuje na potrzebę działań mających na celu usprawnienie organizacji oraz dostępności programów zdrowotnych.
Wnioski
Wnioski
1. Niezbędne jest wprowadzenie standaryzacji opisów badań patomorfologicznych, co pozwoli na uzyskanie wiarygodnych analiz oraz poprawi jakość diagnostyki onkologicznej w Polsce.
2. Wdrożenie modelowej ścieżki postępowania leczniczego w wybranych nowotworach jest kluczowe dla ujednolicenia metod leczenia oraz podniesienia wskaźników oceny jakości opieki onkologicznej.
3. Konieczne jest określenie wskaźników oceny jakości opieki onkologicznej, w tym ich wartości docelowych oraz szczegółowego zakresu danych, co umożliwi skuteczne monitorowanie i poprawę jakości świadczonych usług.
4. Wdrożenie narzędzi informatycznych, takich jak karta e-DiLO, jest niezbędne do efektywnego przekazywania danych do systemu KSO, co przyczyni się do lepszej organizacji i zarządzania danymi w opiece onkologicznej.
5. W celu uniknięcia problemów logistycznych i kompetencyjnych w realizacji badań patomorfologicznych, konieczne jest zorganizowanie odpowiednich zespołów analitycznych, które będą dysponować odpowiednią wiedzą ekspercką oraz narzędziami analitycznymi.
6. Wprowadzenie dodatkowego finansowania badań patomorfologicznych ma na celu podniesienie jakości diagnostyki i leczenia onkologicznego, co jest kluczowe dla zapewnienia pacjentom dostępu do świadczeń na odpowiednim poziomie.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Należy zainwestować w rozwój i wdrożenie ustandaryzowanych opisów badań patomorfologicznych, co umożliwi przeprowadzanie wiarygodnych analiz oraz poprawi jakość danych przekazywanych do systemu ochrony zdrowia.
2. W celu optymalizacji procesu diagnostycznego, konieczne jest powołanie wieloosobowego zespołu analitycznego, który będzie odpowiedzialny za opracowanie i wdrożenie wskaźników oceny jakości opieki onkologicznej, uwzględniając różnorodność danych oraz specyfikę poszczególnych ośrodków.
3. Zaleca się wprowadzenie nowoczesnych narzędzi informatycznych, takich jak karta e-DiLO, które umożliwią efektywne gromadzenie i przekazywanie danych do systemu KSO, co przyczyni się do poprawy jakości i dostępności informacji o pacjentach.
4. Należy zrealizować program edukacyjny skierowany do pacjentów oraz personelu medycznego, mający na celu zwiększenie świadomości na temat profilaktyki nowotworowej oraz dostępnych metod wczesnego wykrywania chorób onkologicznych.
5. Wskazane jest przeprowadzenie analizy porównawczej wyników leczenia onkologicznego w różnych ośrodkach, co pozwoli na identyfikację najlepszych praktyk oraz obszarów wymagających poprawy, a także na wprowadzenie jednolitych standardów postępowania klinicznego.
6. Konieczne jest opracowanie i wdrożenie harmonogramu wprowadzania wskaźników jakości opieki zdrowotnej, który będzie uwzględniał zarówno aspekty kliniczne, jak i zarządcze, co pozwoli na systematyczne monitorowanie i poprawę jakości świadczonych usług medycznych.