Profilaktyczne Programy Onkologiczne w Polsce realizowane w latach 2022-2024
Autor: AllCan Polska
Data publikacji: 20/02/2025
Tematyka: Administracja publiczna | Demografia | Edukacja i Nauka | Ochrona zdrowia | Polityka | Polityka społeczna | Prawo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport dotyczący systemu profilaktyki chorób nowotworowych w Polsce wskazuje na niską skuteczność obecnych działań, jednocześnie proponując kierunki rozwoju. Podkreśla konieczność zintegrowanego podejścia do profilaktyki, szczególnie w kontekście chorób cywilizacyjnych, takich jak nowotwory. Wskazano na potrzebę włączenia zdrowia publicznego w ocenę skutków nowych aktów prawnych, co jest zgodne z metodologią Health Impact Assessment rekomendowaną przez WHO.
W ramach programów profilaktycznych, takich jak wczesne wykrywanie raka piersi i jelita grubego, planowane są kampanie edukacyjne, które mają na celu zwiększenie świadomości społeczeństwa o czynnikach ryzyka oraz dostępnych badaniach przesiewowych. Wskazano również na potrzebę motywacji lekarzy do rekomendacji badań profilaktycznych.
Raport zwraca uwagę na wyzwania związane z biurokracją oraz brakiem profesjonalnego przygotowania kampanii informacyjnych, co wpływa na ich efektywność. Zgodnie z zaleceniami Unii Europejskiej, celem jest zapewnienie dostępności programów przesiewowych dla 90% populacji. Wskazano na potrzebę lepszej koordynacji działań zdrowotnych na poziomie lokalnym, co ma przyczynić się do poprawy jakości opieki zdrowotnej i skuteczności działań instytucji publicznych.
Wnioski
Wnioski
1. Istnieje znacząca potrzeba zwiększenia świadomości społecznej na temat wartości badań profilaktycznych, szczególnie wśród osób zdrowych, co może przyczynić się do wczesnego wykrywania nowotworów i poprawy wyników zdrowotnych. Edukacja powinna być skierowana do różnych grup wiekowych, w tym młodzieży, aby kształtować prozdrowotne postawy od najmłodszych lat.
2. Wysoki odsetek Polaków unika badań profilaktycznych z powodu strachu przed diagnozą lub braku wiedzy na temat dostępnych usług. Konieczne jest opracowanie kampanii informacyjnych, które nie tylko rozwieją te obawy, ale także dostarczą jasnych informacji o miejscach i sposobach przeprowadzania badań.
3. Niska skuteczność istniejących programów profilaktycznych wskazuje na potrzebę systemowych zmian legislacyjnych, które umożliwią lepszą integrację danych z różnych instytucji oraz efektywniejsze monitorowanie i ocenę skuteczności tych programów.
4. Wprowadzenie nowych metod badań przesiewowych, takich jak niskodawkowa tomografia komputerowa w diagnostyce raka płuca, wymaga systematycznej oceny ich jakości, stosowalności i opłacalności, co powinno być integralną częścią procesu decyzyjnego w zakresie zdrowia publicznego.
5. Współpraca międzysektorowa oraz zaangażowanie lokalnych władz w promocję profilaktyki zdrowotnej są kluczowe dla zwiększenia dostępności badań. Należy zainicjować cykle spotkań z edukatorami zdrowia oraz przedstawicielami samorządów, aby dzielić się dobrymi praktykami i wspierać lokalne inicjatywy.
6. W raportach dotyczących programów onkologicznych brakuje rzetelnych danych na temat ich efektywności, co podkreśla konieczność przeprowadzenia szczegółowych analiz i badań, które pozwolą na lepsze zrozumienie przyczyn niskiego uczestnictwa w badaniach oraz identyfikację barier w dostępie do usług zdrowotnych.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie systemu centralnej koordynacji programów profilaktyki onkologicznej, który zapewni spójne wdrażanie, monitorowanie oraz ocenę efektywności działań. Taki system powinien obejmować utworzenie Ogólnopolskiego Rejestru Badań Przesiewowych, który umożliwi zbieranie i analizowanie danych dotyczących realizacji programów.
2. Zwiększenie dostępności materiałów edukacyjnych na temat badań profilaktycznych w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), aby lekarze rodzinni i specjaliści mieli bieżące informacje o możliwościach diagnostycznych oraz czynnikach ryzyka, co pozwoli na skuteczniejsze rekomendowanie badań pacjentom.
3. Opracowanie i wdrożenie ogólnopolskiej kampanii informacyjnej, która będzie miała na celu edukację społeczeństwa na temat znaczenia profilaktyki onkologicznej oraz dostępnych badań przesiewowych. Kampania powinna być skierowana głównie do grup o niskiej świadomości zdrowotnej oraz do osób z grup ryzyka.
4. Wprowadzenie narzędzi motywacyjnych dla lekarzy, które zachęcą ich do rekomendacji i nadzoru nad wykonawstwem badań przesiewowych. Takie rozwiązania mogą obejmować systemy premiowe lub dodatkowe szkolenia, które zwiększą zaangażowanie personelu medycznego w działania profilaktyczne.
5. Zainicjowanie cykli szkoleń dla specjalistów zdrowia publicznego oraz edukatorów zdrowia, które będą koncentrować się na nowoczesnych metodach promocji zdrowia i profilaktyki nowotworowej. Szkolenia powinny uwzględniać aspekty socjologiczne oraz metodologiczne, aby skutecznie dotrzeć do różnych grup społecznych.
6. Przeprowadzenie szczegółowych badań dotyczących dostępności i skuteczności programów profilaktycznych w różnych regionach kraju, aby zidentyfikować obszary wymagające szczególnej uwagi oraz zrozumieć przyczyny niskiej frekwencji w badaniach przesiewowych. Wyniki tych badań powinny posłużyć do formułowania lokalnych strategii poprawy sytuacji.