Dostępność transportu publicznego w województwie śląskim dla osób ze zróżnicowanymi potrzebami.
Data publikacji: 22/12/2024
Tematyka: Administracja publiczna | Infrastruktura | Niepełnosprawność | Polityka społeczna | Samorząd terytorialny
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport dotyczący dostępności transportu publicznego w województwie śląskim koncentruje się na potrzebach osób z ograniczeniami mobilności, wzroku i słuchu. Badania przeprowadzone w 2024 roku oceniają różne środki transportu, w tym kolej, tramwaje, trolejbusy i autobusy, pod kątem ich przystosowania do potrzeb osób z niepełnosprawnościami.
Wyniki wskazują na konieczność wprowadzenia jednolitych standardów oznakowania przystanków, co ułatwi ich lokalizację, zwłaszcza dla osób z niepełnosprawnościami wzrokowymi. Przystanki powinny być wyniesione względem jezdni, a ich wysokość dostosowana do poziomu pojazdów, co ułatwi wsiadanie i wysiadanie. Powierzchnie oczekiwania muszą być wolne od przeszkód, a ich wymiary powinny umożliwiać swobodne korzystanie z nich przez osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich.
W pojazdach transportu publicznego istotne jest, aby uchwyty i poręcze były kontrastowe, a opisy przycisków czytelne, z uwzględnieniem potrzeb osób z ograniczeniami wzroku i słuchu. Wprowadzenie podświetlanych przycisków oraz odpowiedniego oświetlenia wewnętrznego ma na celu zwiększenie komfortu podróży. Raport podkreśla znaczenie świadomości społecznej w zakresie dostępności, co jest kluczowe dla tworzenia bardziej wrażliwego i dostępnego społeczeństwa.
Wnioski
Wnioski
1. Istnieje pilna potrzeba aktualizacji deklaracji dostępności stron internetowych oraz aplikacji mobilnych, aby spełniały one wymogi standardu WCAG 2.2, co jest kluczowe dla zapewnienia pełnej dostępności cyfrowej dla osób z różnorodnymi potrzebami.
2. Wprowadzenie jednolitych standardów dostępności dla przystanków komunikacji miejskiej jest niezbędne, aby zapewnić komfort i bezpieczeństwo pasażerów, w tym osób z niepełnosprawnościami oraz seniorów, co przyczyni się do zwiększenia ich mobilności.
3. W ramach audytów pasażerskich zauważono, że brak odpowiednich systemów informacyjnych, takich jak zapowiedzi głosowe na przystankach, stanowi istotną barierę w korzystaniu z transportu publicznego, co wymaga natychmiastowych działań naprawczych.
4. Wzmacnianie współpracy między instytucjami odpowiedzialnymi za transport a organizacjami zajmującymi się dostępnością jest kluczowe dla identyfikacji i eliminacji barier, co pozwoli na lepsze dostosowanie usług do potrzeb wszystkich użytkowników.
5. Przeprowadzone badania wykazały, że infrastruktura transportowa, w tym pojazdy i przystanki, wymaga dalszych inwestycji w celu poprawy dostępności, co powinno być priorytetem w planowaniu rozwoju transportu publicznego.
6. Włączenie osób z niepełnosprawnościami do procesu projektowania i oceny dostępności usług transportowych jest niezbędne, aby zapewnić, że ich potrzeby są odpowiednio uwzględniane, co przyczyni się do stworzenia bardziej przyjaznego środowiska dla wszystkich pasażerów.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie jednolitych standardów dostępności dla przystanków komunikacji miejskiej, które obejmują odpowiednie oznakowanie, rampy oraz miejsca siedzące dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Przystanki powinny być projektowane z myślą o łatwym dostępie dla wszystkich użytkowników, w tym osób poruszających się na wózkach inwalidzkich.
2. Udoskonalenie systemów informacyjnych w pojazdach i na przystankach poprzez wprowadzenie komunikatów głosowych oraz oznaczeń w alfabecie Braille’a. Informacje powinny być przekazywane w sposób zrozumiały i dostępny dla osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co zwiększy komfort korzystania z transportu publicznego.
3. Opracowanie i wdrożenie aplikacji mobilnej, która będzie w pełni dostępna dla osób z niepełnosprawnościami. Aplikacja powinna zawierać funkcje umożliwiające łatwe planowanie podróży, dostęp do rozkładów jazdy oraz informacje o dostępności poszczególnych przystanków i pojazdów.
4. Przeprowadzenie regularnych szkoleń dla personelu transportu publicznego w zakresie obsługi osób z różnymi potrzebami. Szkolenia powinny obejmować aspekty komunikacji, rozpoznawania potrzeb pasażerów oraz udzielania pomocy w sytuacjach kryzysowych.
5. Wprowadzenie systematycznych audytów dostępności infrastruktury transportowej, które będą oceniały zarówno fizyczne aspekty dostępności, jak i jakość informacji pasażerskiej. Audyty powinny być przeprowadzane przez zespoły złożone z osób z niepełnosprawnościami, co pozwoli na uzyskanie rzetelnych i praktycznych informacji.
6. Zwiększenie współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz grupami reprezentującymi osoby z niepełnosprawnościami w celu identyfikacji barier oraz opracowania skutecznych rozwiązań. Regularne konsultacje z tymi grupami pozwolą na lepsze dostosowanie usług transportowych do ich potrzeb.