Centralna e-Rejestracja: nie idziemy we właściwym kierunku
Data publikacji: 02/01/2025
Tematyka: Administracja publiczna | Cyfryzacja | Ochrona zdrowia
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Artykuł omawia wyzwania, przed którymi stają pacjenci oraz system ochrony zdrowia w kontekście centralnej e-Rejestracji (CeR). Pacjenci, zwłaszcza ci z przewlekłymi schorzeniami, potrzebują skoordynowanego procesu leczenia, który minimalizuje czas i wysiłek związany z wizytami lekarskimi oraz badaniami. Obecny model CeR koncentruje się głównie na rezerwacji pojedynczych wizyt, co nie odpowiada na złożone potrzeby pacjentów, którzy często muszą przechodzić przez wiele etapów diagnostycznych i terapeutycznych.
Autorzy podkreślają, że system ochrony zdrowia powinien być bardziej zintegrowany, aby lepiej zarządzać zasobami i optymalizować procesy medyczne. Wskazują na konieczność uwzględnienia schematów diagnostyczno-terapeutycznych, które mogłyby poprawić funkcjonowanie CeR. W artykule zauważono również, że informatyzacja nie powinna ograniczać się do przenoszenia analogowych procesów do świata cyfrowego, lecz powinna dążyć do kompleksowego wsparcia całego procesu leczenia.
Wnioski sugerują, że aby poprawić doświadczenia pacjentów i efektywność systemu, konieczne jest wprowadzenie innowacyjnych rozwiązań, które zaspokoją rzeczywiste potrzeby zarówno pacjentów, jak i świadczeniodawców.
Wnioski
Wnioski
1. Centralna e-Rejestracja (CeR) ma potencjał do poprawy dostępu pacjentów do badań profilaktycznych, jednak jej obecny model nie uwzględnia złożoności procesów diagnostyczno-terapeutycznych, co może prowadzić do frustracji pacjentów i wydłużenia czasu diagnozy.
2. Kluczowym elementem efektywności CeR jest integracja z istniejącymi systemami zarządzania w placówkach medycznych, co umożliwi optymalne planowanie zasobów oraz synchronizację procesów między różnymi jednostkami systemu ochrony zdrowia.
3. Wdrożenie wariantowych schematów postępowania, które przypisują prawdopodobieństwa do różnych etapów leczenia, może znacząco zwiększyć efektywność organizacyjną oraz zredukować stres pacjentów związany z samodzielnym planowaniem wizyt i badań.
4. Transformacja procesów w systemie ochrony zdrowia wymaga nie tylko cyfryzacji, ale także fundamentalnej zmiany w sposobie działania, co pozwoli na pełne wykorzystanie potencjału technologii w integracji i optymalizacji cyklu diagnostyczno-terapeutycznego.
5. Współpraca z Ministerstwem Zdrowia oraz wykorzystanie danych z Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) mogą dostarczyć cennych informacji na temat ścieżek pacjentów, co jest niezbędne do analizy i optymalizacji procesów leczenia w systemie ochrony zdrowia.
6. Wyzwania związane z zarządzaniem zasobami w placówkach medycznych wymagają holistycznego podejścia, które uwzględnia współzależności między różnymi usługami, aby zaspokoić potrzeby pacjentów w sposób efektywny i skoordynowany.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie zintegrowanego systemu zarządzania procesami diagnostyczno-terapeutycznymi, który umożliwi optymalizację całego łańcucha opieki zdrowotnej, minimalizując potrzebę wielokrotnych wizyt i podróży pacjentów. System powinien uwzględniać schematy postępowania oraz przewidywać przyszłe potrzeby pacjentów.
2. Opracowanie i wdrożenie standardów klinicznych oraz schematów diagnostyczno-terapeutycznych, które będą systematycznie opisane i dostępne dla wszystkich placówek medycznych. To pozwoli na ujednolicenie procedur oraz zwiększenie efektywności leczenia.
3. Zwiększenie dostępności badań diagnostycznych poprzez planowanie zasobów w taki sposób, aby pacjenci mogli uzyskać wyniki badań w jak najkrótszym czasie, najlepiej tego samego dnia. Współpraca między różnymi jednostkami systemu ochrony zdrowia jest kluczowa dla osiągnięcia tego celu.
4. Udoskonalenie narzędzi informatycznych wspierających rejestrację pacjentów, które powinny być zintegrowane z istniejącymi systemami medycznymi. Umożliwi to efektywne zarządzanie zasobami oraz lepsze planowanie wizyt i badań.
5. Przeprowadzenie pilotażowych wdrożeń systemu w wybranych obszarach terapeutycznych, takich jak ortopedia, kardiologia czy urologia. Testowanie pozwoli na identyfikację potencjalnych problemów oraz dostosowanie rozwiązań do rzeczywistych potrzeb pacjentów i świadczeniodawców.
6. Zwiększenie świadomości pacjentów na temat dostępnych usług oraz procesów diagnostyczno-terapeutycznych poprzez edukację i informację. Ułatwi to pacjentom poruszanie się w systemie ochrony zdrowia oraz poprawi ich doświadczenia związane z korzystaniem z usług medycznych.