Raport Rzecznika Praw Obywatelskich z działalności w Polsce Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur w 2022 r.
Autor: Rzecznik Praw Obywatelskich
Data publikacji: 20/11/2023
Tematyka: Administracja publiczna | Media | Polityka społeczna | Prawo
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Dokument przedstawia raport dotyczący działalności Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur w Polsce w 2022 roku, koncentrując się na warunkach życia osadzonych oraz personelu w placówkach penitencjarnych i psychiatrycznych. Podkreśla znaczenie regularnych szkoleń dla personelu, które powinny obejmować tematy związane z radzeniem sobie z trudnymi pacjentami, deeskalacją konfliktów oraz wypaleniem zawodowym. Wskazuje na konieczność zapewnienia profesjonalnej superwizji, co ma na celu redukcję stresu i napięć w zespole.
Raport zwraca uwagę na problemy związane z barierą językową, która utrudnia komunikację z osadzonymi, szczególnie cudzoziemcami. Wskazuje na brak tłumaczeń regulaminów oraz informacji o prawach i obowiązkach, co może prowadzić do poczucia zagubienia wśród osadzonych. Zauważono również potrzebę wprowadzenia mechanizmów nadzoru nad stosowaniem środków przymusu bezpośredniego, co mogłoby poprawić jakość usług oraz bezpieczeństwo w placówkach.
W kontekście zdrowia psychicznego osadzonych, raport podkreśla znaczenie monitorowania ich stanu emocjonalnego oraz dostępu do odpowiednich form wsparcia. Całość dokumentu wskazuje na potrzebę systematycznych zmian w systemie penitencjarnym, aby zapewnić lepsze warunki życia i rehabilitacji dla osadzonych.
Wnioski
Wnioski
1. Niezbędne jest wprowadzenie systematycznych procedur dokumentowania obrażeń pacjentów w placówkach medycznych, w tym stosowanie map ciała oraz fotografii zmian, co pozwoli na skuteczniejsze dochodzenie roszczeń przez pacjentów oraz lepszą ochronę ich praw.
2. W placówkach penitencjarnych konieczne jest zapewnienie odpowiednich tłumaczeń dokumentów oraz informacji o prawach i obowiązkach osadzonych w językach, które są dla nich zrozumiałe, co przyczyni się do zwiększenia ich świadomości prawnej i poprawy komunikacji z personelem.
3. Wprowadzenie mechanizmów nadzoru nad stosowaniem środków przymusu bezpośredniego, takich jak analiza nagrań z monitoringu, może znacząco poprawić standardy opieki oraz bezpieczeństwa w placówkach, a także przyczynić się do doskonalenia zawodowego personelu.
4. Warto zainwestować w szkolenia dla personelu medycznego oraz więziennego w zakresie identyfikacji i dokumentowania przypadków tortur oraz innego okrutnego traktowania, co pozwoli na lepsze reagowanie na potrzeby ofiar przemocy.
5. Istotne jest, aby placówki zdrowotne i penitencjarne wprowadziły regulaminy dotyczące postępowania z korespondencją, co pozwoli na uniknięcie sytuacji, w których pacjenci lub osadzeni są pozbawieni możliwości działania w związku z ich sprawami prawnymi.
6. Wprowadzenie informatorów dla cudzoziemców w jednostkach penitencjarnych oraz zapewnienie dostępu do profesjonalnych tłumaczy w trakcie rozmów i świadczeń medycznych jest kluczowe dla eliminacji barier językowych, co wpłynie na poprawę jakości życia osadzonych oraz ich poczucie bezpieczeństwa.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie systemu monitorowania i analizy nagrań z kamer w placówkach, aby ocenić zachowanie personelu oraz identyfikować ewentualne nieprawidłowości w stosowaniu środków przymusu bezpośredniego. Regularne przeglądanie tych materiałów powinno być częścią procedur doskonalenia zawodowego pracowników.
2. Zapewnienie tłumaczeń podstawowych dokumentów oraz informacji o prawach i obowiązkach dla cudzoziemców w językach, które są dla nich zrozumiałe. Każda osoba przyjmowana do placówki powinna być informowana o swoich prawach w sposób dostosowany do jej umiejętności językowych.
3. Rozszerzenie programów szkoleniowych dla personelu o zagadnienia związane z międzynarodowymi standardami ochrony praw człowieka, deeskalacją konfliktów oraz postępowaniem z osobami wymagającymi szczególnej opieki. Szkolenia powinny obejmować również metody radzenia sobie ze stresem i wypaleniem zawodowym.
4. Wprowadzenie regularnych superwizji dla pracowników placówek wychowawczych i resocjalizacyjnych, prowadzonych przez zewnętrznych ekspertów. Superwizje powinny mieć na celu wsparcie personelu w radzeniu sobie z trudnościami zawodowymi oraz poprawę jakości świadczonych usług.
5. Opracowanie i wdrożenie procedur informowania osadzonych o treści kart zaleceń profilaktycznych, które powinny być komunikowane w sposób zrozumiały dla każdego więźnia. Osadzeni powinni mieć możliwość zapoznania się z zaleceniami, które ich dotyczą, aby zapewnić przejrzystość i zrozumienie nałożonych ograniczeń.
6. Udoskonalenie warunków pobytu osób z niepełnosprawnościami w placówkach penitencjarnych poprzez dostosowanie infrastruktury oraz zapewnienie odpowiednich programów wsparcia. Należy zwrócić szczególną uwagę na dostępność sanitariatów oraz przestrzeni do aktywności fizycznej, aby umożliwić tym osobom godne i komfortowe warunki życia.