Bariery w dostępie do leczenia innowacyjnego w wybranych chorobach nowotworowych.
Autor: AllCan Polska
Data publikacji: 08/11/2024
Tematyka: Edukacja i Nauka | Ochrona zdrowia | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport dotyczący barier w dostępie do innowacyjnego leczenia w chorobach nowotworowych w Polsce wskazuje na istotne problemy w systemie opieki onkologicznej. W szczególności, ograniczenia w refundacji oraz dostępności nowoczesnych technologii diagnostycznych stanowią poważne przeszkody w efektywnym leczeniu pacjentów, zwłaszcza w przypadku raka nerki. W porównaniu do innych nowotworów, takich jak rak płuc, dostęp do diagnostyki w przypadku raka nerki ma mniejsze znaczenie dla prognozy przeżycia.
Raport podkreśla również rozproszenie systemu diagnostyczno-terapeutycznego, co utrudnia kompleksowe leczenie. Wzrost liczby ośrodków onkologicznych po reformie z 806 do 2600 wskazuje na fragmentację opieki, co jest krytykowane przez ekspertów. Istnieją także znaczne różnice w dostępie do lekarzy onkologów w różnych regionach kraju, co prowadzi do niedoborów personelu medycznego.
Rekomendacje zawarte w raporcie obejmują poprawę przejrzystości decyzji refundacyjnych, zwiększenie dostępności diagnostyki oraz wsparcie dla wyspecjalizowanych ośrodków onkologicznych. Wskazano na potrzebę zmniejszenia biurokracji oraz promowania opieki ambulatoryjnej, co mogłoby przyczynić się do poprawy jakości opieki onkologicznej w Polsce.
Wnioski
Wnioski
1. Istnieje znacząca dysproporcja w dostępie do leczenia onkologicznego w Polsce, co jest szczególnie widoczne w różnicach regionalnych pomiędzy województwami. Wzrost liczby ośrodków onkologicznych po reformie nie przełożył się na równomierne rozłożenie dostępności usług, co wymaga pilnych działań w celu zniwelowania tych nierówności.
2. Fragmentacja systemu diagnostyczno-terapeutycznego w onkologii stanowi poważną barierę w zapewnieniu kompleksowej opieki pacjentom. Wskazane jest wsparcie rozwoju wyspecjalizowanych ośrodków, które mogłyby koordynować procesy diagnostyczne i terapeutyczne, a także prowadzić działania profilaktyczne.
3. Niewystarczające wykorzystanie nowoczesnych metod leczenia, w tym biomarkerów predykcyjnych, jest wynikiem braku odpowiedniej diagnostyki oraz wiedzy wśród personelu medycznego. Konieczne jest wprowadzenie szkoleń oraz tworzenie centrów kompetencji, które zapewnią dostęp do aktualnych informacji i technologii.
4. Problemy związane z implementacją Krajowej Sieci Onkologicznej (KSO) oraz brak rzetelnych danych z pilotażu wskazują na potrzebę poprawy systemu monitorowania i oceny jakości opieki onkologicznej. Niezbędne jest wprowadzenie mechanizmów, które umożliwią skuteczną analizę wyników oraz dostosowanie działań do rzeczywistych potrzeb pacjentów.
5. Wysoka śmiertelność pooperacyjna pacjentów onkologicznych, wynikająca z różnorodnej jakości świadczonych usług, podkreśla konieczność standaryzacji procedur oraz podnoszenia kwalifikacji personelu medycznego. Wdrożenie jednolitych standardów opieki mogłoby znacząco poprawić wyniki leczenia.
6. Wzrost przejrzystości i przewidywalności w procesie podejmowania decyzji refundacyjnych jest kluczowy dla poprawy dostępu do innowacyjnych terapii. Usprawnienie procedur refundacyjnych oraz skrócenie czasu oczekiwania na decyzje mogłoby przyczynić się do szybszego wprowadzenia nowoczesnych metod leczenia do praktyki klinicznej.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie systemu monitorowania jakości opieki onkologicznej, który umożliwi regularną ocenę efektywności leczenia oraz identyfikację obszarów wymagających poprawy. Taki system powinien obejmować zarówno dane kliniczne, jak i opinie pacjentów, co pozwoli na kompleksową analizę jakości świadczonych usług.
2. Zwiększenie dostępności do nowoczesnych technologii diagnostycznych, takich jak diagnostyka obrazowa, patomorfologiczna i genetyczna. Należy zainwestować w rozwój infrastruktury oraz szkolenie personelu medycznego, aby zapewnić pacjentom szybszą i dokładniejszą diagnostykę.
3. Stworzenie ośrodków kompetencji, które będą odpowiedzialne za koordynację działań profilaktycznych oraz zapewnienie dostępu do kompleksowej diagnostyki i leczenia. Ośrodki te powinny integrować różne specjalizacje medyczne, co pozwoli na holistyczne podejście do pacjenta.
4. Uproszczenie procedur związanych z refundacją leków oraz programów terapeutycznych, aby zwiększyć dostępność innowacyjnych terapii. Należy dążyć do skrócenia czasu oczekiwania na decyzje refundacyjne oraz uproszczenia biurokratycznych wymogów, co przyczyni się do szybszego wprowadzenia nowych leków na rynek.
5. Wzmocnienie edukacji i szkoleń dla personelu medycznego w zakresie nowoczesnych metod leczenia oraz interpretacji wyników badań biomarkerów. Zwiększenie wiedzy specjalistów pozwoli na lepsze wykorzystanie dostępnych terapii oraz poprawi jakość opieki nad pacjentami onkologicznymi.
6. Promowanie i wdrażanie programów wsparcia psychologicznego dla pacjentów onkologicznych oraz ich rodzin. Zrozumienie i wsparcie emocjonalne są kluczowe w procesie leczenia, dlatego istotne jest, aby pacjenci mieli dostęp do profesjonalnej pomocy psychologicznej w trakcie i po zakończeniu terapii.