NFZ o zdrowiu Otyłość i jej konsekwencje.
Autor: Narodowy Fundusz Zdrowia
Data publikacji: 15/05/2024
Tematyka: Edukacja i Nauka | Ochrona zdrowia | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport Narodowego Funduszu Zdrowia analizuje epidemiologiczne dane dotyczące otyłości w Polsce w kontekście globalnym. W latach 2019–2023 odnotowano znaczący wzrost liczby pacjentów oraz wartości sprzedanych leków stosowanych w leczeniu otyłości, co wskazuje na rosnący problem zdrowotny. Wzrost ten jest około dwunastokrotny, co podkreśla potrzebę skuteczniejszej interwencji w zakresie leczenia otyłości. Raport zwraca uwagę na współistniejące choroby oraz powikłania, takie jak amputacje stopy w przebiegu stopy cukrzycowej, których liczba hospitalizacji wzrosła z 3,86 tys. w 2014 roku do 5,54 tys. w 2023 roku, co generuje ogromne koszty dla systemu ochrony zdrowia.
Dodatkowo, raport wskazuje na zmniejszenie liczby dni absencji chorobowej oraz zaświadczeń lekarskich, co może sugerować poprawę stanu zdrowia społeczeństwa. W kontekście leczenia nadciśnienia tętniczego wśród osób z otyłością, raport przedstawia szacowane kwoty refundacji, co podkreśla znaczenie kompleksowej opieki zdrowotnej. Autorzy raportu apelują o przemyślenie strategii leczenia zaburzeń odżywiania, aby skuteczniej przeciwdziałać otyłości i jej konsekwencjom zdrowotnym, co jest kluczowe dla przyszłości polskiego systemu ochrony zdrowia.
Wnioski
Wnioski
1. Wzrost liczby pacjentów z otyłością w Polsce w latach 2019-2023, który wyniósł około dwunastokrotny, wskazuje na rosnący problem zdrowotny, który wymaga pilnych działań w zakresie profilaktyki i leczenia, aby zapobiec dalszym powikłaniom zdrowotnym.
2. Koszty refundacji świadczeń związanych z leczeniem chorób współistniejących, takich jak cukrzyca typu 2 czy choroby układu ruchu, znacząco wzrosły w ostatnich latach, co podkreśla ekonomiczne obciążenie systemu ochrony zdrowia związane z nieleczoną otyłością.
3. Operacje bariatryczne, jako istotny element leczenia zaawansowanej otyłości, zyskały na znaczeniu, z 6,5 tys. pacjentów poddanych tym zabiegom w 2023 roku, co sugeruje potrzebę dalszego rozwijania programów wsparcia dla osób z otyłością olbrzymią.
4. Zmniejszający się odsetek kobiet wśród pacjentów poddawanych endoprotezoplastyką stawu kolanowego, mimo ich dominacji w latach wcześniejszych, może wskazywać na zmiany w demografii pacjentów oraz na potrzebę dostosowania strategii leczenia do zmieniających się potrzeb populacji.
5. Wzrost liczby hospitalizacji związanych z powikłaniami otyłości, takimi jak amputacje stopy w przebiegu stopy cukrzycowej, podkreśla konieczność wczesnej interwencji oraz skutecznego zarządzania chorobami metabolicznymi, aby zminimalizować ryzyko poważnych konsekwencji zdrowotnych.
6. Program pilotażowy KOS-BAR, który obejmuje kompleksową opiekę nad pacjentami z otyłością olbrzymią, wykazuje pozytywne rezultaty, co sugeruje, że zintegrowane podejście do leczenia otyłości może przynieść korzyści zarówno pacjentom, jak i systemowi ochrony zdrowia.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wprowadzenie kompleksowego programu edukacji zdrowotnej, który skupi się na profilaktyce otyłości, promując zdrowe nawyki żywieniowe oraz aktywność fizyczną wśród dzieci i młodzieży. Program powinien być realizowany w szkołach oraz lokalnych społecznościach, aby zwiększyć świadomość na temat zdrowego stylu życia.
2. Zwiększenie dostępności i finansowania operacji bariatrycznych w ramach publicznego systemu ochrony zdrowia, aby umożliwić pacjentom z otyłością olbrzymią oraz chorobami współistniejącymi skorzystanie z leczenia operacyjnego. Należy również zapewnić odpowiednie wsparcie przed- i pooperacyjne, w tym rehabilitację.
3. Wprowadzenie systemu monitorowania i oceny efektywności programów leczenia otyłości, aby na bieżąco analizować wyniki oraz dostosowywać strategie terapeutyczne do potrzeb pacjentów. Regularne raportowanie wyników powinno być integralną częścią zarządzania programami zdrowotnymi.
4. Zwiększenie współpracy między różnymi specjalistami w zakresie leczenia otyłości, w tym dietetykami, psychologami, lekarzami rodzinnymi oraz chirurgami bariatrycznymi. Interdyscyplinarne podejście do pacjenta pozwoli na lepsze zrozumienie problemu oraz skuteczniejsze wdrażanie planów leczenia.
5. Promowanie badań naukowych dotyczących otyłości oraz jej konsekwencji zdrowotnych, aby lepiej zrozumieć mechanizmy prowadzące do otyłości i opracować innowacyjne metody leczenia. Wspieranie projektów badawczych powinno być priorytetem dla instytucji zdrowotnych i akademickich.
6. Zwiększenie dostępności do terapii psychologicznych dla osób zmagających się z otyłością, aby pomóc im w radzeniu sobie z emocjami i nawykami żywieniowymi. Terapie te powinny być integralną częścią kompleksowego leczenia otyłości, uwzględniając aspekty psychiczne i emocjonalne związane z zaburzeniami odżywiania.