POLITYKA ZDROWOTNA WOBEC SENIORÓW 2015-2023.
Data publikacji: 01/03/2024
Tematyka: Demografia | Ochrona zdrowia | Polityka społeczna
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport autorstwa dr. Rafała Bakalarczyka, dotyczący polityki zdrowotnej wobec seniorów w Polsce w latach 2015-2023, analizuje kluczowe aspekty opieki zdrowotnej dla osób starszych. Dokument wskazuje na rosnące potrzeby zdrowotne seniorów, związane z wydłużającym się życiem i wzrastającą liczbą osób w starszym wieku, co prowadzi do kumulacji problemów zdrowotnych, w tym chorób otępiennych.
W raporcie omówiono pięć głównych obszarów polityki zdrowotnej: refundację leków, opiekę geriatryczną, profilaktykę zdrowotną, politykę wobec chorób wieku podeszłego oraz opiekę długoterminową i hospicyjną. Zauważono, że dotychczasowe działania były niewystarczające, a brakowało determinacji i kompleksowości w podejściu do problemów geriatrii. Mimo pewnych kroków podjętych przez rząd Zjednoczonej Prawicy, takich jak zwiększenie finansowania opieki długoterminowej, sytuacja w geriatrii pozostaje trudna, z ograniczonym dostępem do specjalistów i długimi czasami oczekiwania na pomoc.
Raport podkreśla konieczność dalszego rozwoju polityki zdrowotnej, w tym promocji zdrowego starzenia się oraz lepszej organizacji systemu opieki, co wymaga współpracy z ekspertami w dziedzinie geriatrii i gerontologii. Kluczowe wyzwania dotyczące opieki nad seniorami wymagają pilnych działań i reform.
Wnioski
Wnioski
1. Niedostateczny rozwój geriatrii: Pomimo uznania geriatrii za priorytet w polityce zdrowotnej, rzeczywisty rozwój tej dziedziny pozostaje niewystarczający. Raport wskazuje na ograniczony dostęp do specjalistów oraz długie czasy oczekiwania na świadczenia, co negatywnie wpływa na jakość opieki nad osobami starszymi.
2. Problemy z dostępnością leków: Wysokie ceny leków stanowią istotne obciążenie dla seniorów, co prowadzi do sytuacji, w której znaczna część osób starszych nie jest w stanie wykupić przepisanych im medykamentów. Niezrozumiały klucz kwalifikacji leków do refundacji dodatkowo komplikuje sytuację, co wymaga pilnej rewizji polityki lekowej.
3. Nierównomierne finansowanie opieki długoterminowej: Raport podkreśla, że finansowanie opieki długoterminowej jest niewystarczające i nierównomiernie rozłożone w skali kraju. Wzrost nakładów w ostatnich latach, choć zauważalny, nie zaspokaja w pełni potrzeb, co prowadzi do problemów kadrowych i lokalowych w placówkach opiekuńczych.
4. Brak kompleksowej polityki zdrowotnej: W dokumentach wskazano na brak determinacji i konsekwencji w podejmowaniu działań mających na celu poprawę sytuacji osób starszych. Polityka zdrowotna w tym zakresie wymaga bardziej zintegrowanego podejścia, które uwzględniałoby różnorodne potrzeby seniorów oraz współpracę z ekspertami w dziedzinie geriatrii i gerontologii.
5. Potrzeba promocji zdrowego starzenia się: W raporcie zauważono, że działania w zakresie promocji zdrowego starzenia się oraz profilaktyki zdrowotnej są niewystarczające. Konieczne jest wprowadzenie programów, które będą wspierały aktywność fizyczną i zdrowe nawyki wśród seniorów, co przyczyni się do poprawy ich jakości życia.
6. Wyzwania związane z opieką hospicyjną i paliatywną: Problemy w zakresie opieki hospicyjnej i paliatywnej, takie jak ograniczona dostępność i problemy finansowe, wymagają pilnych działań. Niezbędne jest zwiększenie nakładów oraz poprawa organizacji tych usług, szczególnie na terenach wiejskich, gdzie dostępność jest szczególnie ograniczona.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
1. Wzmocnienie programów profilaktycznych: Należy kontynuować i rozwijać programy profilaktyki zdrowotnej, takie jak „Profilaktyka 40+” oraz „Recepty na ruch”, aby zwiększyć dostępność i skuteczność działań skierowanych do osób starszych. Programy te powinny być regularnie monitorowane i dostosowywane do zmieniających się potrzeb zdrowotnych seniorów.
2. Integracja opieki długoterminowej i hospicyjnej: Konieczne jest zintegrowanie systemu opieki długoterminowej z opieką hospicyjną, aby zapewnić kompleksowe wsparcie dla osób starszych z przewlekłymi schorzeniami. Wdrożenie modelu zintegrowanej opieki pozwoli na lepsze zarządzanie potrzebami pacjentów oraz ich rodzin.
3. Edukacja i wsparcie dla opiekunów: Należy wprowadzić programy edukacyjne i wsparcia dla opiekunów osób starszych, aby zwiększyć ich kompetencje w zakresie opieki oraz radzenia sobie z wyzwaniami związanymi z opieką nad seniorami. Wsparcie to powinno obejmować zarówno aspekty praktyczne, jak i emocjonalne.
4. Promocja aktywności fizycznej wśród seniorów: W ramach polityki zdrowotnej powinno się intensyfikować działania promujące aktywność fizyczną wśród osób starszych. Regularna aktywność fizyczna jest kluczowa dla zachowania zdrowia i sprawności, dlatego warto inwestować w programy, które zachęcają seniorów do uczestnictwa w różnorodnych formach ruchu.
5. Wczesna diagnostyka i interwencja w chorobach wieku podeszłego: Należy wdrożyć systemy wczesnej diagnostyki chorób typowych dla osób starszych, takich jak demencja czy choroby sercowo-naczyniowe. Wczesne wykrywanie i interwencja mogą znacząco poprawić jakość życia seniorów oraz zredukować koszty opieki zdrowotnej.
6. Współpraca z organizacjami społecznymi i sektorem prywatnym: Rekomenduje się nawiązanie współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz sektorem prywatnym w celu tworzenia i wdrażania innowacyjnych rozwiązań w zakresie opieki zdrowotnej dla seniorów. Taka współpraca może przyczynić się do lepszego dostosowania usług do potrzeb lokalnych społeczności oraz zwiększenia dostępności wsparcia dla osób starszych.