Polityka rowerowa polskich miast
Data publikacji: 01/2023
Tematyka: Infrastruktura | Samorząd terytorialny | Sport i turystyka
Link źródłowy: kliknij tutaj
Informacja prasowa: kliknij tutaj
Skopiuj link do raportu
Streszczenie
Streszczenie
Raport „Polityka rowerowa polskich miast” to analiza dokumentów strategicznych i planów działań dotyczących infrastruktury rowerowej w polskich miastach. Autorzy raportu przeanalizowali dokumenty z 30 miast, w tym strategie, plany działań, raporty i badania dotyczące rozwoju infrastruktury rowerowej. W raporcie przedstawiono wyniki analizy oraz wnioski dotyczące stanu infrastruktury rowerowej w poszczególnych miastach, a także ogólnych tendencji w rozwoju polityki rowerowej w Polsce.
Wnioski
Wnioski
- Infrastruktura rowerowa w polskich miastach jest nierównomiernie rozwinięta, a w niektórych miastach wciąż brakuje podstawowej infrastruktury, takiej jak ścieżki rowerowe czy miejsca parkingowe dla rowerów.
- Polityka rowerowa w Polsce jest wciąż w początkowej fazie rozwoju, a większość miast nie ma spójnej strategii rozwoju infrastruktury rowerowej.
- Żadna z formalnie przyjętych „polityk rowerowych” nie przyniosła zakładanych wyników. Zdarza się, że w miastach, które od lat posiadają dokument pod taką nazwą i to przyjęty uchwałą rady miasta zmierzone wyniki są gorsze, niż w miastach, które takich polityk nie mają.
- Większość miast realizuje inwestycje rowerowe bez żadnego formalnego planu – studium lub koncepcję tras rowerowych deklaruje zaledwie około 26% miast (57 z 222), które według deklaracji przyjęły jakiekolwiek dokumenty związane z polityką mobilności.
- W wielu miastach brakuje koordynacji działań pomiędzy różnymi instytucjami i organizacjami odpowiedzialnymi za rozwój infrastruktury rowerowej.
Główne rekomendacje
Główne rekomendacje
- Konieczne jest opracowanie spójnej strategii rozwoju infrastruktury rowerowej w Polsce, która uwzględniać będzie potrzeby i oczekiwania mieszkańców, a także cele związane z poprawą jakości powietrza i ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych.
- Dla absorpcji środków i zapewnienia jakości budowanych tras kluczowa jest tzw. „specustawa rowerowa” (rozszerzenie procedury Zezwolenia na Realizację Inwestycji Drogowej na drogi rowerowe), a krajowi zarządcy infrastruktury drogowej i kolejowej powinni być zobligowani do udostępniania nowo budowanych i rozbudowywanych mostów oraz wiaduktów dla ruchu rowerowego.
- Konieczne są zmiany (także ustawowe) regulujące kwestie Kompleksowych Badań Ruchu, prowadzenia ewidencji infrastruktury przyjaznej dla rowerzystów oraz określające minimalne wymagania planistyczne dla tras rowerowych (w tym ich hierarchizację).
- Należy poddać rewizji najnowsze przepisy tworzące nową kategorię uczestników ruchu drogowego nie będących pieszymi ani kierującymi, a których nie obowiązują znaki i sygnały drogowe (użytkownicy tzw. urządzeń wspomagających ruch) oraz wytyczne projektowania infrastruktury rowerowej, które nie wykorzystały sprawdzonych rozwiązań i nie odpowiadają na zidentyfikowane problemy.
- Konieczna jest dalsza reforma rozporządzeń wykonawczych do ustawy Prawo o ruchu drogowym.
- Należy wyjaśnić zaskakującą rozbieżność między danymi GUS o długości infrastruktury rowerowej w miastach a tymi pozyskanymi w kwerendzie
- Wprowadzenie systemów wypożyczalni rowerów i innych innowacyjnych rozwiązań może przyczynić się do poprawy jakości i dostępności infrastruktury rowerowej.